 |
| źródło |
Jednym z najbardziej poważanych dzieł Adama Mickiewicza jest Pan Tadeusz, który powstał w czasie pobytu pisarza w Paryżu. Było to na przełomie lat 1832 – 1834. Okres ten należał do trudnych, ponieważ w Polsce panował spór spowodowany upadkiem powstania listopadowego. Pisanie utworu miało być w pewnym sensie zapomnieniem o sytuacji, która trapiła autora. Kłótnie oraz oskarżenia, jakimi obrzucali się emigranci, przytłaczały wieszcza. W dodatku bolał go fakt nieobecności na polu bitwy. Pan Tadeusz kojarzył się z powrotem do Polski z czasów dzieciństwa.
Z początku dzieło zostało przyjęte z pewnym dystansem i rezerwą. Czytelnicy jak i krytycy nie rozumieli i nie potrafili pojąć fenomenu oraz wielkości utworu. Co odzwierciedliło się słabym zainteresowaniem i rozejściem nakładu.
W Panu Tadeuszu można zauważyć wyraźnie zarysowany motyw napoleoński, jako że rok 1812 uznawany był za rok nadziei na odzyskanie niepodległości. Mickiewicz w swym utworze opisał wydarzenie przejścia przez ziemie polskie wojsk napoleońskich, w których to pokładane były wielkie nadzieje. Jednak stanowisko względem samego przywódcy i jego oddziału było dosyć skomplikowane, ponieważ wieszcz, wkładając swoje przemyślenia w mowę Maćka, określał krytycznie samego Napoleona. Armia napoleońska zachowuje się jak okupanci, rabuje gwałci i morduje. Jak widać stanowisko Mickiewicza w tej kwestii nie jest jednoznaczne.
Na uwagę zasługuje znana już każdemu czytelnikowi forma w jakiej został napisany Pan Tadeusz. Narrator posługuje się mową potoczną, bardzo widocznie rytmiczną. Był to celowy zabieg wieszcza, gdyż chciał on uniknąć rozdźwięku między dialogiem bohaterów, a wypowiedziami narratora. Wiersz jest więc napisany w trzynastozgłoskowej formie, dzięki której przykuwa uwagę oraz charakteryzuje się swoistym urokiem. Często mowa narratora przedłuża się, zwłaszcza w przypadku opisów przyrody. Przeważają wtedy liryczne środki wyrazu oraz metafory. Natomiast gdy temat nawiązuje do opisów bitwy, narrator sprowadza swą wypowiedź do charakterystycznej formy epickiej. Jak można zauważyć do każdej sytuacji mowa narratora jest współgrająca z omawianym wydarzeniem.
 |
| źródło |
W Panu Tadeuszu można zauważyć wyraźnie zarysowany motyw napoleoński, jako że rok 1812 uznawany był za rok nadziei na odzyskanie niepodległości. Mickiewicz w swym utworze opisał wydarzenie przejścia przez ziemie polskie wojsk napoleońskich, w których to pokładane były wielkie nadzieje. Jednak stanowisko względem samego przywódcy i jego oddziału było dosyć skomplikowane, ponieważ wieszcz, wkładając swoje przemyślenia w mowę Maćka, określał krytycznie samego Napoleona. Armia napoleońska zachowuje się jak okupanci, rabuje gwałci i morduje. Jak widać stanowisko Mickiewicza w tej kwestii nie jest jednoznaczne.
Sporą część zajmują opisy przyrody, uważano ją bowiem za bohatera dzieła. Przedstawiona została w duchu filozofii postaci romantycznej na wzór bytu uduchowionego. Przyroda jak się okazuje stała się świadkiem historii wybranego narodu wraz jego kulturą.
Krytycy uważają, że właśnie w Panu Tadeuszu najmocniej ukazały się właściwości talentu poetyckiego. Dzięki bystremu umysłowi stał się największym polskim realistą. Dzięki silnej męskiej uczciwości uniknął roztkliwiania się za utraconym dzieciństwem. Dojrzałość pisarska, odepchnęła modny styl romantyczny. Dzięki mądrości jak i nabytemu doświadczeniu stworzył uporządkowany obraz dawnej Polski.
Pan Tadeusz był ostatnim dziełem Mickiewicza, który później przestał drukować swoje utwory, zaś wszystko co napisał, zostało spalone u schyłku życia. Zostały zachowane tylko wiersze liryczne.
,,Pan Tadeusz" był jedyną lekturą przez którą w szkole nie mogłam przebrnąć. Ale po latach chyba muszę zrobić do niego drugie podejście :)
OdpowiedzUsuńWydaje mi się, że Konfederaci barscy był ostatnią rzeczą jaką napisał.
OdpowiedzUsuńNa podstawowym poziomie oponowałbym z określaniem Pana Tadeusza jako największe dzieło, dopiero faktyczna interpretacja co "poeta miał na myśli" podnosi rangę tego dzieła. Niestety, nawet na studiach filologicznych nie wykładają o czym faktycznie traktuje. W sumie gdyby to zrobiono w dzisiejszych ultrapoprawnych politycznie świecie szybko by go zdeklasowano z wieszcza narodowego i załapał się na wroga narodu ;]
Różne są opinie na temat tego co było największym dziełem Mickiewicza, jedni uznają Dziady, drudzy Pana Tadeusza. Sama osobiście nie mam własnego zdania. Jednak bardzo mnie zastanawia ukrywanie prawdziwej przyczyny śmierci, są różne wzmianki, ale jakby takie oględne. To samo z jego pochówkiem. Słyszałam kilka wersji i zastanawia mnie, która jest najbliższa prawdy:)
UsuńPozdrawiam!:)