Triumfujący debiut

źródło

- Niech cię piekło pochłonie.
- Ja już istnieję na poziomie piekła.
- Istniej na tym, który jest jak najdalej od mojego.

Samantha Shannon, Czas żniw

Nadzieja to jedyna rzecz, która może jeszcze wszystkich nas ocalić.

Samantha Shannon, Czas żniw

Tytuł: Czas Żniw

Autor: Samantha Shannon 

Wydawnictwo: Sine Qua Non 

Paige Mahoney to odważna, choć wrażliwa dziewiętnastolatka, która w swym jakże krótkim życiu straciła wielu bliskich. Choć swą aurą olśniewa licznych jasnowidzów, stara się ją zamaskować, zapomnieć o darze, a raczej o jego prawdziwej wymowie, do której mogłaby niebawem dojść. Samotna imigrantka stara się wypełnić swe życie wyłącznie pracą, dzięki której może oderwać się od szarej rzeczywistości. Będąc uległą, spełnia większość poleceń swego mim-lorda bez zawahania, lecz tym samym nie zdając sobie sprawy wpędzi się w wielkie tarapaty, które choć groźne, okażą się być wręcz wybawieniem. Od pierwszej do ostatniej strony będziemy podziwiać i krytykować jej wybory, które z upływem stron staną się poważniejsze oraz odważniejsze. Dane nam będzie obserwować zmiany, jakie zachodzą w jej umyśle, charakterze, zachowaniu i spostrzeganiu świata, dzięki czemu sami poczujemy się jasnowidzami.

Pani Samantha stworzyła wielkie arcydzieło, które zasługuje na aplauz z każdej strony. Świat, który wykreowała zdaje się tak szczególnie obmyślony, sprecyzowany. Każde słowo wydaje się przemyślane setki razy. Każdy gest, każda sytuacja wyszukana w najmroczniejszych zakątkach umysłu. Nazwy odnalezione w najodleglejszych zakamarkach internetu czy ksiąg. A każda postać zdaje się najoryginalniejszą w całym wszechświecie. Wszystko jest obmyślone, wyszukane – książka idealna. Można powiedzieć, że brak w niej spontaniczności, ale tworząc te słowa w swym umyśle już wiemy, iż jest to głupi, bezsensowny, nieprawdziwy wniosek, który ot tak zbajerował nasze myśli. Czas Żniw to precyzja, z jakiej strony by na nią nie spojrzeć. Fabuła ocieka magią, czas płynie niczym wartka rzeka słów, a bohaterowie kipią niedoskonałością.

Książka posiadająca 500 stron mogłaby zdawać się nudna. Nieoczekiwanie w każdym rozdziale jest coś, co poruszy naszą wyobraźnią, a czasami nawet i sercem. Sprawią to wątki, których w powieści spotkamy niemało. Najczęściej wypełniać je będą elementy fantastyczne, ale i również obyczajowe – miłosne, jeśli można je tak nazwać. Czas Żniw, wyrażając dość dużą brutalność, nie daje nam powodu do niechęci, wręcz przeciwnie – połączona z niebywałym romansem staje się gratką dla naszych umysłów. O dziwo, nie jest to trójkącik, czworokącik i inny kącik, jaki to zdarza się w młodzieżówkach. O nie. Dostajemy coś poruszającego, zakazanego oraz nieprawidłowego – prawdziwą bombę romansu, która wybuchnie zaraz pod sam koniec powieści. Jedynym minusem staje się czas. Strony będące każdą przemijającą minutą niemiłosiernie się ciągną, jeśli chodzi o nasz wątek miłosny, ale spokojnie – w następnych częściach zostanie nam to zrekompensowane.

W skrócie, książka nie posiada wad – może małe, niedostrzegalne minusy, które nie mają wpływu na ogólny odbiór. Jest powieścią idealną, o którą niestety dość trudno, gdy chodzi o typowe młodzieżówki, a co dopiero o debiuty. Nigdy nie byłabym w stanie wyobrazić sobie tak doskonałej historii, która wyszłaby spod pióra świeżo upieczonej pisarki. Jest to coś nadzwyczajnego. Polecam każdemu fanowi fantastyki, ale i nie tylko. Według mnie Czas Żniw przypadnie do gustu każdemu czytelnikowi, chociażby z tej racji, że w pełni pozwala uświadomić sobie, jak bardzo ludzki umysł jest podatny na manipulację.

Share: