Oczami literatki...

Wiktoria Makowska

Jak czujesz się w roli szefa działu?

Cudownie, bycie redaktorem w takiej redakcji to sama przyjemność! Szczerze mówiąc, jakoś nie przepadam za określeniem "szef". Nie czuję się tutaj jakaś mądrzejsza, lepsza czy bardziej inteligentna. Po prostu wydaje mi się, że zadecydował o "awansie" staż redakcyjny. Lubię pracę z ludźmi, a komunikowanie się z nimi nie sprawia mi żadnej trudności. Z biegiem czasu przyzwyczaiłam się do tego wszystkiego, zaakceptowałam swoje nowe obowiązki, staram się je skrupulatnie wypełniać. Oczywiście redaktorzy bardzo mi w tym pomagają, za co bardzo z tego miejsca chcę im podziękować.

Twój dział jest najliczniejszy, jak zjednujesz sobie ludzi?

Jeszcze kilka miesięcy temu była to mała grupka, ale ostatnio trochę przybyło nam redaktorów i niesamowicie się z tego cieszę! Dajemy radę, głównie dlatego, że działamy jak jedność. W naszym gronie nie ma kłótni, nie ranimy się nawzajem słowami; staramy się sobie pomagać w potrzebie, wspierać i podtrzymywać na duchu. Redaktorzy z mojego działu spisują się na medal – znają swoje obowiązki i nie mam z nimi żadnego problemu. Są to ludzie odpowiedzialni, którzy doskonale wiedzą, co i na kiedy jest potrzebne. To wszystko bardzo ułatwia nam współpracę.

Jak Ci się współpracuje ze swoimi podopiecznymi?

Jak wspomniałam wcześniej – bardzo dobrze. Naprawdę rzadko kiedy spotyka się takich niesamowitych ludzi – zawsze wiedzą, co i jak, a dodatkowo z każdym dniem nasze relacje się pogłębiają i nie jesteśmy dla siebie tylko współpracownikami. Essentia to grono ludzi, którzy rozumieją się niekiedy bez słów i potrafią wyjątkowo sprawnie radzić sobie ze wszystkim, co spotykają na swojej drodze. Dużo się od nich nauczyłam i mam nadzieję na to, że pozostałe dni, miesiące i lata będą płynęły nam w takiej samej atmosferze. Byłoby wspaniale.

Jak zaczęła się Twoja miłość do książek?

Czytam praktycznie od zawsze. Już od najmłodszych lat książki były moją miłością; spędzałam z nimi jedne z najpiękniejszych momentów mojego życia. Umiejętność składania literek w wyrazy opanowałam już na początku pierwszej klasy szkoły podstawowej i od tamtego momentu rozpoczęła się moja przygoda z czytelnictwem, która z każdym rokiem się pogłębia. W tym momencie powieści są nieodłącznym elementem mojego życia.

Twoje życiowe motto…?

Wiecie, że chyba nie mam konkretnego? Po prostu żyję chwilą, nie zadręczam się przeszłością i przyszłością. Dla mnie liczy się to, co jest tu i teraz. Jak na razie moja metoda się sprawdza, a ja z każdym dniem czerpię z życia jak najwięcej. Jestem indywidualnością i wiem, że nie wszyscy się ze mną zgadzają i popierają to, co robię. Jednak nie przejmuje się tym i idę dalej, z podniesioną głową oczywiście, bo wszystko jest stanem umysłu.

Ulubiony cytat?

Docenisz, gdy stracisz. Stracisz, jeśli nie docenisz – ten chyba powtarzam sobie najczęściej.

Z jaką postacią literacką się identyfikujesz?

Z żadną konkretną, naprawdę. Jakoś postacie, które miałam okazję poznać, nie były w stu procentach takie jak ja. Bycie sobą jest tym, co wychodzi mi najlepiej, i przy tym zostanę.

            Bohater, który skradł Twoje serce?

Zdecydowanie Aniela Kowalik z Kłamczuchy autorstwa Małgorzaty Musierowicz. Dziewczyna jest niesamowita, szczególnie wtedy, gdy zaczyna uczyć się, jak to jest mówić prawdę. Swoją chaotycznością i spontanicznością przypomina mi bardzo bliską dla mnie osobę. Jej perypetie czytałam (i czytam jeszcze dosyć często) z wielkim zaciekawieniem. Książkę pochłania się niesamowicie szybko, a styl autorki tylko jeszcze bardziej do tego napędza. Polecam wszystkim bardzo, bardzo gorąco!

Dlaczego postanowiłaś dołączyć do Redakcji?

Chciałam realizować swoje marzenia, plany i przede wszystkim robić coś, co sprawia mi przyjemność. Dodatkowo połączyłam czytanie z pisaniem – dwa elementy, które towarzyszą mojemu życiu już bardzo długo.

            Dziękujemy Ci za rozmowę.

Wywiad przeprowadziły Karolina Rzepka oraz Monika Rozborska

Share: