 |
| źródło |
Zapewne jest sposób na rozróżnienie motywu podróży ze względu na odmienne metody jego prezentowania. Choć zajęłoby to trochę więcej czasu, mogłabym się podjąć takiego wyzwania. Można nawet rzec, że już to zrobiłam. W przypadku motywu dziecka analiza była o tyle prostsza, że przesłanie było raczej jednoznaczne. Po głębszym namyśle postanowiłam jednak odejść od zamierzonych planów i po wyłożeniu odpowiednich utworów ostateczną interpretację pozostawić Wam. Dlaczego?
Na pewno nie dlatego, że jest piękna pogoda, a mnie złapał wakacyjny leń.
Obawiam się, że skategoryzowanie motywu podróży w obrębie takich tematów, jak podróż na emigrację, w głąb siebie albo do Boga, mogłaby Wam odebrać prawo własnego zdania i zmienić kierunek myślenia. Wiersz, który w moim odczuciu opowiada o szukaniu własnej drogi, w Waszym rozumieniu może oznaczać coś skrajnie innego. Czy zatem moja interpretacja jest zła? Nie. A Wasza? Też nie. Głównym założeniem poezji powinna być próba przekazania odbiorcy dokładnie tego, czego w danej chwili potrzebuje. Ja nie będę tą osobą, która spróbuje was ograniczyć.
Dzisiaj prezentuję Wam kolejne utwory, które mieszczą się w symbolice homo viator. O czym opowiadają? Jeśli macie ochotę się uzewnętrznić, to podzielcie się swoimi opiniami w komentarzu. Jestem ciekawa, czy Wasze myśli są podobne do moich.
Zaczniemy od czegoś z klasyki. Ona jest nieśmiertelna.
 |
| źródło |
(z Sonetów krymskich)
XIV
U stóp moich kraina dostatków i krasy,
Nad głową niebo jasne, obok piękne lice;
Dlaczegóż stąd ucieka serce w okolice
Dalekie, i niestety! jeszcze dalsze czasy?
Litwo! piały mi wdzięczniej twe szumiące lasy
Niż słowiki Bajdaru, Salhiry dziewice;
I weselszy deptałem twoje Trzęsowice
Niż rubinowe morwy, złote ananasy.
Tak daleki! tak różna wabi mię ponęta;
Dlaczegóż roztargniony wzdycham bez ustanku
Do tej, którą kochałem w dni moich poranku?
Ona w lubej dziedzinie, która mi odjęta,
Gdzie jej wszystko o wiernym powiada kochanku –
Depcąc świeże me ślady czyż o mnie pamięta?
 |
| źródło |
Wędrówką jedną życie jest człowieka;
Idzie wciąż,
Dalej wciąż,
Dokąd? Skąd?
Dokąd? Skąd?
Jak zjawa senna życie jest człowieka;
Zjawia się,
Dotknąć chcesz,
Lecz ucieka?
Lecz ucieka!
To nic! To nic! To nic!
Dopóki sił
Jednak iść! Przecież iść!
Będę iść!
To nic! To nic! To nic!
Dopóki sił,
Będę szedł! Będę biegł!
Nie dam się!
Wędrówką jedną życie jest człowieka;
Idzie tam,
 |
| źródło |
Idzie tu,
Brak mu tchu?
Brak mu tchu!
Jak chmura zwiewna życie jest człowieka!
Płynie wzwyż,
Płynie w niż!
Śmierć go czeka?
Śmierć go czeka!
To nic! To nic! To nic!
Dopóki sił
Jednak iść! Przecież iść!
Będę iść!
To nic! To nic! To nic!
Dopóki sił,
Będę szedł! Będę biegł!
Nie dam się!
Na zakończenie zachęcam Was do zapoznania się z piosenką w brawurowym wykonaniu zespołu Stare Dobre Małżeństwo – tutaj.
Prześlij komentarz
Wiele dla nas znaczą Wasze opinie, dlatego dziękujemy za każdy zostawiony ślad i zachęcamy do komentowania i dzielenia się swoimi przemyśleniami.