Życie podporządkowane pasji...

Pasja... coś, co działa niczym motor i napędza człowieka do dalszej egzystencji. Życie bez pasji jest nudne i puste. Ona nam daje wytchnienie, przyjemność i radość. Szkoda, że często ludzie nie mogą rozwijać swoich pasji w taki sposób, w jaki by chcieli. Nie pozwala im na to czas, pieniądze lub ciężka praca. Są jednak wśród nas wyjątki, a ja jeden znalazłam.

Tomasz Loewnau, znany bardziej jako Leon Loew, ma pasję. Rap. I może nie słychać o nim w mediach i nie jest on rozchwytywaną gwiazdą, ale z dnia na dzień odnosi coraz większy sukces – rozwija swoje zdolności. A zaczęło się niewinnie. Na początku wcale nie był przekonany do rapu i gustował w zupełnie innych stylach muzycznych. Dopiero znajomi przekonali go do tego typu muzyki. Jak sam mówi – nie skłaniał się w stronę słabego rapu, który wydawał mu się prostacki. Po dwóch latach zmagań postanowił stworzyć coś swojego, bo niby czemu nie? Leon kupił sobie pierwszy mikrofon, ale jego droga była jeszcze trudna i z pewnością nie usłana różami. Dopiero gdy podjął pracę, za pierwszą wypłatę kupił sobie profesjonalny sprzęt i mógł nagrywać swoje pierwsze dobre kawałki.

Leon Loew zapytany o wartości, które przekazuje jego muzyka, zdecydowanie kręci głową. Żadnych wartości. Ja miałbym kogoś życia nauczać, tym bardziej że sam sobie ze swoim nie radzę? Wiadomo, że jego teksty są o życiu, ponieważ pisze o tym, co akurat dzieje się wokół niego. Otoczenie stanowi dla niego inspirację, dzięki temu każdy jego tekst jest prawdziwy.

Szczerze? W Olsztynie odwiedzało mnie dużo znajomych, którzy rapowali, a ja ich słuchałem. Podglądałem ich, patrzyłem, jak to robią. Jeżeli to coś było dobre, to ja następnego dnia wstawałem, potrafiłem nic nie jeść, tylko od razu pisałem. Chciałem być lepszy od nich. Chciałem sobie udowodnić, że umiem. Tak właśnie wygląda prawdziwa pasja. Człowiek potrafi nie jeść i nie spać, ponieważ napędza go coś zupełnie innego i daje energię na cały dzień.

Pytałam Leona o środowisko, w którym obracają się raperzy. Cóż... jest ono zróżnicowane. Oczywiście, są profesjonalni wykonawcy, którzy górują na polskich scenach i mają tłumy fanów. Są jednak tacy jak Leon Loew, którzy robią to dla zabawy i frajdy. Są ludzie, którzy normalnie sobie rapują dla zabawy, bo raczej nie ma co tego traktować jak jakąś szansę na sukces.

Uczę się dopiero. Mój ruch sceniczny to drewno. Ja się wcale nie ruszam. Ja się stresuję. Występy przed publicznością to na pewno wielki stres. Zazwyczaj jak gram support przed jakimiś znanymi ludźmi, to nikogo nie ma pod sceną. Przychodzę ze swoimi znajomymi i są tylko oni. Tylko ich to interesuje. Jak widać nawet Leon Loew się stresuje, a wydawałoby się, że mógłby się już przyzwyczaić do występowania na scenie. Stres go paraliżuje, ale mimo to on potrafi przełamać wewnętrzny opór, ponieważ robi to, co sprawia mu przyjemność, i doskonale się przy tym bawi.

Jakbyś przekonał kogoś do rapu? Leon Loew uśmiecha się pod nosem, słysząc moje pytanie. Od razu poleca płytę Rasmentalism Za młodzi na Heroda. To w miarę inteligentny rap, który mógłby kogoś przekonać. Natomiast Leona i jego pojmowanie życia ukształtował album Kandydaci na szaleńców. Może warto zapoznać się z płytą?

Rap jest śmieszny. Rap to zabawa i jeśli ktoś szuka w tym jakiejś prawdy życiowej, to jest idiotą i niech lepiej przestanie. No czego może cię nauczyć jakiś koleś? Ja się na swoich błędach uczę. To jest dziwnie strasznie, że ludzie próbują znaleźć odpowiedź na prawdy życiowe w czymś tak banalnym jak rap. Rap ma bawić. Ma ci sprawiać przyjemność. Media karmią tym, że to jest wyższa prawda i tylko prawda. Ci ludzie w większości nie są prawdziwi. To jest rywalizacja. Każdy ma dążyć do tego, żeby być najlepszy.

Myślę, że Leon Loew może być najlepszym przykładem na to, że warto rozwijać swoje pasje i ciągle dojrzewać. Robiąc to dla własnej przyjemności i rozrywki. Robią to, co sprawia nam największą przyjemność, i nie przejmować się tym, co powiedzą inni. Po prostu być sobą. A Leon... Leon sam się zaprezentuje...

środa, 17 grudnia 2014