Sztuka renesansu

Zmartwychwstanie Chrystusa – Rafael Santi

W tym poście postaram się przybliżyć wam trochę sztukę renesansu. Mam nadzieję, że nie będziecie się nudzić, a te pięć minut czytania sprawi, że zainteresujecie się sztuką i razem ze mną wybierzecie się w kolejnych postach na przygodę z nią.

Krótko o renesansie

Doni Tondo – Michał Anioł

Sztuka renesansu jest bardzo złożona i różnorodna. Do najważniejszych nowości, jakie wprowadził renesans należy powrót do osiągnięć antycznej sztuki Greków i Rzymian. Przedstawiciele sztuki Odrodzenia uważali się za spadkobierców sztuki antycznej. Mieli świadomość piękna starożytnych form i pragnęli je odrodzić  dziełach literackich, malarstwie, rzeźbie i architekturze. Była to także świadomość wartości ludzkiego umysłu, ciała i wszystkich ziemskich spraw. Nowy światopogląd odrzucił ascezę i wyrzeczenia, zanegował zło świata ziemskiego i cielesnego. Nowością było także wprowadzenie perspektywy, która pozwoliła na utrwalenie trójwymiarowej przestrzeni, nadając dziełom głębię. Natchnieniem dla wielu dzieł była natura. Antyczna twórczość stanowiła kanon – obowiązujący wzór piękna, proporcji, kompozycji, formy czy gatunku. Renesans jest przede wszystkim radosny. Sztuka epoki przeszła ewolucję od klasycyzmu renesansowego do manieryzmu. Artystą klasycyzmu jest Rafael Santi. Jego dzieła wyróżnia lekkość i wdzięk. Natomiast dzieła Michała Anioła to już przykład manieryzmu.

Architektura

Bazylika San Lorenzo

Za głównego architekta epoki i twórcę świetności architektury renesansowej uważa się Filipa Brunelleschi. Włosi czuli się spadkobiercami dorobku antycznego Rzymu. Zdecydowanie architekturę renesansu cechowało znaczne uproszczenie. Stosowano sklepienia kolebkowe, żaglaste. W XV wieku stosowano styl koryncki, a w XVI starano się idealizować formy. Do kolumny i belkowania, czyli dwóch klasycznych elementów, dodano wówczas bazę podzieloną na trzy części. Pomiędzy tymi elementami musiała istnieć idealna proporcja (wysokość belkowania miała się równać jednej czwartej wysokości kolumny, baza zaś jednej trzeciej).

Kościół i pałac były podstawowymi budowlami tejże epoki. W przypadku pałaców cztery skrzydła budowli rozmieszczano wokół centralnego dziedzińca, w środku pozostawał pusty sześcian. Fasada od strony dziedzińca zawierała zazwyczaj loggię, arkady i łuki wsparte na kolumnach. Zgodnie z tradycją budynki kościelne budowano na planie krzyża. W XV wieku zniesiono olbrzymie romańskie i gotyckie sklepienia, a zastąpiono je płaskim stropem. Mury stały się zwykłymi ścianami, opartymi na kolumnach połączonych pełnymi łukami.

Malarstwo

Noli me tangere

Artyści zaczęli na nowo odnajdywać piękno sztuki antyku. Zaczęto znów malować postacie w akcie. Istotną nowością był wynalazek zbieżnej perspektywy geometrycznej, linearnej oraz powietrznej. Portrety malowano na tle pejzaży. Bardziej skupiano się na człowieku. Źródłem inspiracji dla malarzy renesansowych była z jednej strony natura, którą cierpliwie obserwowali, z drugiej zaś sztuka starożytna.

Ambasadorowie

Chrystus dźwigający krzyż

To już wszystko, co chciałem przedstawić wam ze sztuki renesansu. Kolejny post zabierze nas do baroku.

Share: