Dyskusja wre, czyli ustawa o jednolitej cenie książki

źródło

Od jakiegoś czasu nie milknie dyskusja związana z wprowadzeniem jednolitej ceny książki, obowiązującej przez dwanaście miesięcy od dnia jej wydania. Zamieszanie duże, choć – biorąc pod uwagę statystyki – nie dotyczy szerokiego grona polskiego społeczeństwa. Poruszenie w pewnych grupach społecznych jednak trwa, niektórzy czują się dotknięci i poszkodowani, inni upatrują w tym poprawy dla rynku słowa pisanego. Po której stronie jest racja? Trudno powiedzieć. Ja nie będę nikogo namawiał do podpisywania się pod moim zdaniem, bowiem mogę się mylić, ale to co myślę, zawrę w kilku słowach poniżej. 

Rynek książki w Polsce nie ma się dobrze, gdyż jego sytuacja z roku na rok się pogarsza. Upadają głównie małe księgarnie, którym trudno rywalizować z kolosami rynku. Ustawa, o której tak głośno, miałaby uregulować ten rynek oraz przynieść ulgę finansową czytelnikom, uniemożliwiając wprowadzanie nieprawdziwych promocji na specjalnie zawyżonych cenach (niekiedy już w dniu premiery), wydłużając cykl życia tytułów oraz ujednolicając ceny danej pozycji we wszystkich księgarniach. Brzmi dobrze, nieprawdaż? Klienci nie byliby oszukiwani nieprawdziwymi promocjami, książka nie byłaby "fajna" tylko przez kilka pierwszych miesięcy (niestety, tak to funkcjonuje – nowości wypierają książki niedawno wydane, umiejscawiając je na marginesie), mniejsze księgarnie nie byłyby zmuszone do konkurowania cenowo z gigantami (gdyż cena była wszędzie taka sama!), a czytelnik nie musiałby biegać po mieście, szukając atrakcyjniejszej oferty. 

Każdy medal ma jednak dwie strony, od czego wyjątkiem nie jest omawiana ustawa. Największą obawą, spędzającą czytelnikom sen z powiek, jest wysoka cena nowości. Trudno mi się odnieść do tego zarzutu, bo – jak mniemam – wydawcy mogą podejść do sytuacji na dwa sposoby: zawyżając cenę (skoro cena i tak wszędzie ma być taka sama, to dlaczego ma być niska? Zainteresowany i tak kupi!) lub ustalając ją w miarę przystępną (z obawy o utratę klientów). I ostatni, być może najpoważniejszy problem – ewentualne bankructwo księgarni internetowych, opierających swoje działanie na proponowaniu książek w relatywnie niskich cenach. Brzmi groźnie? Brzmi!

Gdzie dwóch Polaków, tam trzy opinie. Tak się mówi, być może słusznie. Najważniejsza jest dyskusja, a im więcej różnych zdań, tym więcej szans na spojrzenie na dany problem z wielu perspektyw. Tego życzę wszystkim decydującym, by – wybierając w imieniu narodu – kierowali się wszystkimi głosami, a nie tylko tymi głośniejszymi i bardziej donośnymi.

Share: