Balsamiarka – Izabela Kawczyńska

Byłoby wielkim nietaktem zdradzić w recenzji jakikolwiek szczegół z tej książki. Odważna, brawurowa! Na okładce dodałabym napis "czytasz na własne ryzyko". Tylko dla ludzi o silnych nerwach!

Tytuł: Balsamiarka

Autor: Izabela Kawczyńska

Wydawnictwo: Videograf

Należy na początek zaznaczyć, że ta książka na pewno nie należy do literatury lekkiej. Na początku musiałam czytać po 5-10 stron i przerywać, wracać po jakimś czasie, ale nie dlatego, że książka nie zachęcała rozwojem wydarzeń, tylko w związku z faktem, że wprowadzenie do świata bohaterki jest dość specyficzne. Musiałam przywyknąć do zdecydowanie odważnych komentarzy dotyczących śmierci, do specyficznego – to chyba najlepsze słowo – budowania nastroju i jeszcze bardziej odważnej tematyki. Wybierając tę książkę spodziewałam się powieści, która obudzi we mnie nieco lęku, ale nie spodziewałam się, że dostanę gęsiej skórki, że można w taki sposób wprowadzać czytelnika w świat bohaterów.

Główna bohaterka z pewnością nie sprawia wrażenia osoby normalnej w pospolitym tego słowa znaczeniu. Ma obsesję na punkcie śmierci. Autorka buduje jej portret psychologiczny bardzo precyzyjnie, odwołując się, moim zdaniem, do założeń psychoanalizy. Poznajemy dziewczynę z trudnym charakterem, wychowywaną przez ortodoksyjną babkę. Postać matki także wzbudza mieszane uczucia. Tutaj z pewnością brakuje typowej relacji matka-dziecko, brakuje zdrowego przywiązania, bezpieczeństwa, brakuje chyba wszystkiego, co mogłaby zaoferować kochająca matka. Nieco wyolbrzymiając, czasem odnosiłam wrażenie, że wszyscy bohaterowie to pacjenci szpitala psychiatrycznego, o silnych zaburzeniach.

Motywem przewodnim Balsamiarki jest śmierć i wszystko co z nią związane – zwłoki, pogrzeby, duchy. Nie ulega wątpliwości, to trudny temat, a tutaj od pierwszych stron musimy się z nim oswoić. Bohaterka niemalże w każdym zdarzeniu w swoim życiu potrafi znaleźć elementy czy okoliczności charakterystyczne dla umierania. Oprócz tego pojawiają się liczne odwołania do Boga. Niby-ateistka ciągle prowadzi specyficzny monolog z Panem, dokonując swego rodzaju profanacji. Ale to nie koniec odważnych wątków – zmieszanie budzi także fragment o masturbacji w kościele, krojeniu zwierząt, kazirodczym seksie i wiele innych.

Reasumując, moim zdaniem, to mocna i odważna książka. Przeczytanie Balsamiarki to na pewno ciekawe doświadczenie. Uważam, że sposób wprowadzania w świat przedstawiony naprawdę jest wyjątkowy, inny, specyficzny. Cóż w książkach jest najbardziej fascynującego? Podczas czytania we własnej wyobraźni tworzymy obrazy i muszę przyznać, że niektórych namalowanych podczas tej lektury z pewnością przez długi czas nie pozbędę się z pamięci. Dzieło dla odważnych, żądnych grozy ludzi o mocnych nerwach albo po prostu ciekawych wszystkiego, którzy chętnie przeczytają coś odmiennego niż większość pozycji na sklepowych półkach. Na koniec chcę tylko zaznaczyć, że Balsamiarka nie powinna trafić w ręce dzieci, bo może obudzić w nich silne lęki.

wtorek, 6 października 2015