Terence David John przyszedł na świat jako jedyne dziecko Davida i Eileen Pratchettów 28 kwietnia 1948 roku w małej angielskiej wiosce Forty Green (dziś będącą częścią Beaconsfield), 25 mil od Londynu.
Terry porzucił szkołę w wieku lat 17, by rozpocząć pracę dziennikarza w niewielkiej gazecie "The Bucks Free Press". Tematem pierwszego reportażu Pratchetta były... zwłoki. Do jego obowiązków należało także prowadzenie cotygodniowej kolumny Children's Circle, do której pisał opowiadania (część z nich ukazała się potem w zbiorze Smoki na zamku Ukruszon). W wolnym czasie nadal doskonalił warsztat pisarski, ukończył także kurs dziennikarski.
Kolejnymi miejscami pracy Pratchetta były m.in. "Bath Chronicle" (dziennikarz), "Psychic Researcher" (autor komiksów) oraz Central Electricity Generating Board, gdzie był odpowiedzialny (jako rzecznik prasowy) za trzy elektrownie atomowe.
W 1996 roku "The Times" ogłosił, że książki Terry'ego Pratchetta są najczęściej kupowanymi na Wyspach Brytyjskich. Zdetronizowany został dopiero przez J.K. Rowling i jej cykl o Harrym Potterze. Dzieła jego, przetłumaczone na 40 języków, sprzedały się na świecie w liczbie ponad 85 mln egzemplarzy. Był niezwykle płodnym twórcą – pisał jedną lub dwie książki każdego roku.
W 2007 roku zdiagnozowało u niego niezwykle rzadką odmianę choroby Alzheimera, atrofię tylnej części kory mózgowej (PCA), zwaną także syndromem Bensona. Dowiedziawszy się od lekarzy, jak niewiele (w zasadzie nic, bo leczenie jest praktycznie jedynie objawowe) mogą dla niego zrobić, został wielkim orędownikiem badań nad metodami walki z tym schorzeniem i przekazał na ten cel pół miliona funtów.
Gdy choroba nie pozwoliła mu już swobodnie pisać na komputerze, dyktował treść książek specjalnemu programowi do rozpoznawania głosu albo swojemu asystentowi i najbliższemu przyjacielowi, Robowi Wilkinsowi, który czytał mu całość transkrypcji pod koniec dnia pracy.
I jeszcze wspomnień kilka...
* Był jednym z najbardziej wpływowych twórców fantasy – jego twórczość była i jest adaptowana przez twórców komiksów, teatru, filmów animowanych i fabularnych, radia, RGP i gier komputerowych.
* Uznawany był za jednego z najlepszych angielskich... satyryków.
* Gabinet, w którym pracował, rzekomo roił się od myszy, było w nim 6 monitorów komputerowych, gotycki pulpit, zakurzone książki i kolekcja czaszek.
* Twierdził, że najlepszym prezentem są dlań banany; lubił także, gdy fani stawiali mu banana daiquiri.
* Jego hobby były mięsożerne rośliny, był ogromnym wielbicielem kotów, fascynowały go także orangutany (z ekipą filmową brytyjskiej telewizji publicznej Channel 4 odwiedził nawet Borneo w celu nakręcenia odcinka serialu dokumentalnego Jungle Quest; tradycją stały się także aukcje, w których można wykupić umieszczenie swojego imienia i nazwiska w kolejnej powieści Pratchetta, z których pieniądze przekazywane były na rzecz Orangutan Foundation).
Od najmłodszych lat kochał gwiazdy (miał teleskop i chciał być astronomem, brakowało mu jednak zdolności matematycznych), dzięki którym zaczął interesować się brytyjską i amerykańską prozą science fiction. Większą część wolnego czasu poświęcał właśnie książkom, a czytał każdą książkę, którą powinno się przeczytać. W biblioteczce ukochanej babci ze strony ojca znalazł m.in. dzieła sir Arthura Conan Doyle'a czy H.G. Wellsa. Do zbioru tego należały również... słowniki (ortograficzny, slangu czy wyrazów bliskoznacznych), które zdarzało mu się czytać od deski do deski.
Mimo braku talentów matematycznych, Pratchett rozpoczął naukę w Wycombe Technical High School (obecnie High Wycombe's John Hampden Grammar School), do której uczęszczał w latach 1958-1965. Okres ten miał później ogromne znaczenie dla jego twórczości, np. wiele postaci serii Świat Dysku nazwał po swoich nauczycielach (m.in. dyrektor szkoły Harry Ward zainspirował postać Złowrogiego Harry'ego Lęku, nauczyciel techniki, pan Stibbons, to Myślak Stibbons, a nauczyciel historii Stan Betterdridge – członek Gildii Historyków w Ankh-Morpork).
 |
| źródło |
Jego pierwsze opowiadanie (Business Rivals) ukazało się drukiem w gazetce szkolnej gdy miał 14 lat. Zostało opublikowane z dopiskiem grona nauczycielskiego, które oświadczało, że nie aprobuje wydźwięku moralnego tegoż tekstu. Zachwycona ciotka pisarza przepisała je jednak na maszynie i już rok później zakupiło je czasopismo "Science Fantasy" (ukazało się w nim pod tytułem The Hades Business). Za swoje pierwsze autorskie honorarium (całe 14 funtów) Pratchett kupił używaną maszynę do pisania, a jego matka, dumna z osiągnięć syna, zafundowała mu lekcje pisania na tejże.
Terry porzucił szkołę w wieku lat 17, by rozpocząć pracę dziennikarza w niewielkiej gazecie "The Bucks Free Press". Tematem pierwszego reportażu Pratchetta były... zwłoki. Do jego obowiązków należało także prowadzenie cotygodniowej kolumny Children's Circle, do której pisał opowiadania (część z nich ukazała się potem w zbiorze Smoki na zamku Ukruszon). W wolnym czasie nadal doskonalił warsztat pisarski, ukończył także kurs dziennikarski.
W 1968 roku, w wieku zaledwie 20 lat, poślubił Lyn Purves. Ich jedyne dziecko, córka Rhianna, urodziła się 8 lat później.
W tym samym roku przeprowadzał wywiad z lokalnym wydawcą, Peterem Banderem van Durenem. Wspomniał o książce, nad którą pracował w oparciu o jedno z opowiadań z cyklu Children's Circle. Peter przekazał manuskrypt swemu współpracownikowi, Colinowi Smythe. Zaowocowało to wieloletnią przyjaźnią pomiędzy Colinem a Terrym – Smythe został pierwszym wydawcą Pratchetta, a następnie jego agentem. Rękopisem tym był Dywan (zapowiadający jakże niezwykłą poetykę Świata Dysku), debiut literacki artysty, po raz pierwszy wydany w 1971 roku. Następnie zaś... przeredagowany przez autora i wydany raz jeszcze, tym razem w 1992 roku (jak to określił sam Terry w przedmowie drugiego wydania – książka miała dwóch autorów, choć była to ta sama osoba).
Kolejnymi miejscami pracy Pratchetta były m.in. "Bath Chronicle" (dziennikarz), "Psychic Researcher" (autor komiksów) oraz Central Electricity Generating Board, gdzie był odpowiedzialny (jako rzecznik prasowy) za trzy elektrownie atomowe.
 |
| źródło |
4 lata po opublikowaniu pierwszej powieści ze Świata Dysku – Kolor Magii (1983) – porzucił pracę na etacie i zajął się wyłącznie pisarstwem. Sukces serii rodził się jednak w wielkich bólach. Z powodu złej kampanii marketingowej pierwsza książka sprzedała się wyjątkowo źle. Jednakże kolejny tom – Blask Fantastyczny – stał się bestsellerem i początkiem niewiarygodnej wprost popularności cyklu.
W 1986 roku trzecia książka ze Świata Dysku, Równoumagicznienie, w której autor wykorzystał rodzące się idee feminizmu, została zrealizowana jako słuchowisko radiowe i puszczana była w ramach Woman's Hour. Była to najbardziej popularna książka, jaką kiedykolwiek nadano w formie audycji radiowej.
W 1996 roku "The Times" ogłosił, że książki Terry'ego Pratchetta są najczęściej kupowanymi na Wyspach Brytyjskich. Zdetronizowany został dopiero przez J.K. Rowling i jej cykl o Harrym Potterze. Dzieła jego, przetłumaczone na 40 języków, sprzedały się na świecie w liczbie ponad 85 mln egzemplarzy. Był niezwykle płodnym twórcą – pisał jedną lub dwie książki każdego roku.
 |
| źródło |
W 2002 roku otrzymał Carnegie Medal za książkę dla dzieci Zadziwiający Maurycy i jego uczone szczury. Pomimo wielu innych nagród i wyróżnień (m.in. British Book Awards, doktoratów honoris causa czy Orderu Imperium Brytyjskiego), zawsze twierdził, że to właśnie z tego odznaczenia jest najbardziej dumny.
W 2007 roku zdiagnozowało u niego niezwykle rzadką odmianę choroby Alzheimera, atrofię tylnej części kory mózgowej (PCA), zwaną także syndromem Bensona. Dowiedziawszy się od lekarzy, jak niewiele (w zasadzie nic, bo leczenie jest praktycznie jedynie objawowe) mogą dla niego zrobić, został wielkim orędownikiem badań nad metodami walki z tym schorzeniem i przekazał na ten cel pół miliona funtów.
Gdy choroba nie pozwoliła mu już swobodnie pisać na komputerze, dyktował treść książek specjalnemu programowi do rozpoznawania głosu albo swojemu asystentowi i najbliższemu przyjacielowi, Robowi Wilkinsowi, który czytał mu całość transkrypcji pod koniec dnia pracy.
 |
| źródło |
Sir Terry Pratchett odszedł w spokoju w swoim domu (staroświeckiej, małej willi) w Wiltshire, w otoczeniu najbliższej rodziny i z ukochanym kotem śpiącym na jego łóżku, 12 marca 2015 roku, w wieku zaledwie 66 lat.
Kilka miesięcy wcześniej ukończył ostatnią z książek o Świecie Dysku – The Shepherd's Crown – która ukazała się pół roku po jego śmierci. Jest to 5. książka z podcyklu o Tiffany Obolałej, a 41. z całej serii. Wg Roba Wilkinsa, autor ukończył ją w 90%: nie był w stanie wyszlifować tekstu tak, jakby tego chciał, kilku wątków nie udało mu się rozwinąć. Specyfiką pracy Pratchetta było bowiem pisanie przynajmniej kilku kolejnych utworów, podczas gdy jego najświeższa pozycja była właśnie redagowana.
I jeszcze wspomnień kilka...
* Był jednym z najbardziej wpływowych twórców fantasy – jego twórczość była i jest adaptowana przez twórców komiksów, teatru, filmów animowanych i fabularnych, radia, RGP i gier komputerowych.
* Uznawany był za jednego z najlepszych angielskich... satyryków.
* Zapytany przez jednego z uczniów, skąd bierze pomysły, Pratchett odpowiedział w typowy dla siebie sposób: Jest taki magazyn niedaleko Rickmansworth.
* Gabinet, w którym pracował, rzekomo roił się od myszy, było w nim 6 monitorów komputerowych, gotycki pulpit, zakurzone książki i kolekcja czaszek.
* W twórczości Pratchetta można doszukać się nawet wątków… polskich. Pomysł na kopalnie tłuszczu z Piątego elefanta, wpadł artyście do głowy, gdy wraz z tłumaczem Piotrem W. Cholewą jadł w restauracji z typowo polskim jadłem… pierogi.
* Twierdził, że najlepszym prezentem są dlań banany; lubił także, gdy fani stawiali mu banana daiquiri.
* Jego hobby były mięsożerne rośliny, był ogromnym wielbicielem kotów, fascynowały go także orangutany (z ekipą filmową brytyjskiej telewizji publicznej Channel 4 odwiedził nawet Borneo w celu nakręcenia odcinka serialu dokumentalnego Jungle Quest; tradycją stały się także aukcje, w których można wykupić umieszczenie swojego imienia i nazwiska w kolejnej powieści Pratchetta, z których pieniądze przekazywane były na rzecz Orangutan Foundation).
 |
| źródło: Twitter |
Prześlij komentarz
Wiele dla nas znaczą Wasze opinie, dlatego dziękujemy za każdy zostawiony ślad i zachęcamy do komentowania i dzielenia się swoimi przemyśleniami.