Perełki filmowe

Luty to okres intensywny dla kinomaniaków, w końcu pod koniec tego miesiąca Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej przyznaje coroczne Oscary, kończące sezon nagród. Jeśli chcecie nadrobić jakiekolwiek tytuły, koniecznie zróbcie to teraz. W styczniu dystrybutorzy przygotowali mnóstwo znakomitych filmów, które każdy szanujący się widz powinien obejrzeć!

Dramat

źródło

Tytuł: Creed: Narodziny legendy

Reżyseria: Ryan Coogler

Obsada: Michael B. Jordan, Sylvester Stallone, Tessa Thompson

Data premiery: 8 stycznia 2016 r.

Młody Adonis Creed, syn Apollo, czyli dawnego rywala i zarazem wielkiego przyjaciela Rocky’ego, przyjeżdża do Filadelfii. Creed nigdy nie poznał swego ojca, ale tak i on, boks to dla niego ogromna pasja. Rzuca dobrze zapowiadającą się karierę i za cel stawia sobie realizację marzeń. Jego mentorem zostaje Rocky. Balboa, początkowo niechętny, dostrzega w Adonisie talent i niezłomność ojca. Czy młody Creed udowodni swoją wartość?

Creed: Narodziny legendy to jedno z największych zaskoczeń mijającego roku. Wydawało się, że drugi film Ryana Cooglera będzie po prostu odcinaniem kuponów od sławy Rocky’ego Balboy. Tymczasem zebrał na Zachodzie (także w Polsce) znakomite opinie od krytyków i widzów. Reżyser umiejętnie oddał esencję kina sportowego – bitwy z własnymi ograniczeniami, słabościami i demonami przeszłości. Oraz, oczywiście, istotnymi w tym gatunku scenami walk. Sekwencje treningowe w niczym nie ustępują tu miejsca starszym częściom cyklu, dodają nawet do klasycznej formuły training montage nutę goryczy. Pojedynki zostały umiejętnie zaaranżowane, zrealizowane są z pomysłem i werwą. Co ważne, kiedy Creed schodzi z ringu, film nie traci tempa. Wątki drugoplanowe poprowadzone są z wyczuciem, a tło społeczne zarysowane subtelnie – dzięki dialogom i dobrym zdjęciom Filadelfii.

Komedia/komediodramat

źródło

Tytuł: Anomalisa

Reżyseria: Duke Johnson, Charlie Kaufman

Obsada (dubbing): David Thewlis, Jennifer Jason Leigh, Tom Nooman

Data premiery: 22 stycznia 2016 r.

Michael Stone to mężczyzna w średnim wieku, który wybiera się na konferencję marketingową do Cincinnati w stanie Ohio, gdzie ma wygłosić prelekcję. To również niemiły, ponury człowiek, który nie może znieść otaczającego go świata. W hotelu, w którym się zatrzymuje, poznaje Lisę, kobietę o twarzy innej od wszystkich. Stopniowo niezwykła nieznajoma stanie się lekarstwem na jego negatywne postrzeganie rzeczywistości.

Anomalisa przemknęła przez polskie kina prawie niezauważona. Szkoda, bo to znakomita animacja dla dorosłych, nominowana w tym roku do Oscara, choć niemająca szans na wygraną (już od kilku miesięcy statuetkę ma zaklepane uwielbiane przez Amerykanów W głowie się nie mieści).

Charlie Kaufman ponownie zagląda w zakamarki ludzkiego umysłu, by to, co tam znalazł, ubrać w autorską formę. Inteligentny humor miesza często z surrealistycznymi elementami, by przedstawić trudne zagadnienia w niebanalny sposób. Główny bohater komediodramatu jest nieoczywisty, a reżyser po kolei odkrywa kolejnego jego warstwy. Gatunek animacji zostaje tu doskonale wykorzystany. Większość postaci ma prawie taką samą twarz i jeden głos Toma Noona, przez co tworzą oni bezkształtną masę, do jakiej w spojrzeniu Stone’a należą. Anomalisa to skromny, ale bogaty w znaczenia film.

Film akcji/przygodowy

źródło

Tytuł: Zjawa

Reżyseria: Alejandro Gonzalez Iñárritu

Obsada: Leonardo DiCaprio, Tom Hardy, Domhnall Gleeson

Data premiery: 29 stycznia 2016 r.

1822 r. Podróżnik i odkrywca Hugh Glass zostaje zaatakowany i ciężko pokiereszowany przez niedźwiedzia. Jego towarzysze pozostawiają go na pewną śmierć. Żeby przeżyć, musi zmierzyć się z przeraźliwą zimą oraz zdradą najlepszego przyjaciela, Johna, który porzuca go bez jakiejkolwiek nadziei na uratowanie. Glass rozpoczyna nie tylko walkę o przetrwanie, ale także o wymierzenie zemsty wrogom.

O Zjawie pewnie już słyszeliście, w końcu, co bardzo prawdopodobne, może przynieść Leonardowi DiCaprio upragnionego Oscara. Film ma przede wszystkim znakomitą stronę techniczną. Emmanuel Lubezki po raz kolejny (który już raz?) udowadnia, że jest po prostu geniuszem zdjęciowym. Kamera często przekracza wszelkie granice prywatności, to dzięki niej widz ma wrażenie, że w pełni bierze udział w przedstawionych wydarzeniach. Czuje się na sali przeraźliwy chłód (bynajmniej nie z powodu kinowej klimatyzacji), a pod stopami skrzypiący śnieg. Film kipi od dosłownych obrazów umęczonego ciała i walki o przetrwanie, ale jednocześnie zachwyca surowym pięknem. Czasami może razić nachalna symbolika, ale to przede wszystkim cudowna strona wizualna i role DiCaprio oraz Toma Hardy’ego wynoszą ten film na wyżyny.

Share: