Jesteśmy stworzeni do tego, by żyć szczęśliwie

źródło

Ostatni tydzień marca. Za oknami szaro, ponuro, a krople deszczu pukają w parapety. Niebo roi się od wielkich, burzowych chmur. Wydawać by się mogło, że taka pogoda nie przyniesie ze sobą żadnej wiosny. Mimo wszystko i tak niecierpliwie na nią czekasz. W końcu – nadzieja umiera ostatnia.


Do moich uszu dobiega przeraźliwy pisk, który brzmi nieopodal. Od razu z łatwością go rozpoznaję. Powoli otwieram jedno oko, by leniwie podnieść drugą powiekę. Zerkam na zegarek – 6:40. Wstaję z łóżka i jednocześnie zauważam, że jest ciemno. Z delikatną niekoordynacją ruchów i lekko niewyraźnym spojrzeniem stwierdzam, że najwyższa pora szykować się do szkoły. Mam już dosyć tego miesiąca, choć przecież już za chwilę się skończy. Zanim przyjdzie wiosna, wszystko jest nijakie, takie bez kolorów i monotonne. Ostatnio, gdy budzę się i kładę, panuje półmrok, a najlepszą część dnia spędzam w szkole. Do tego dochodzą problemy i kłopoty, z którymi trudno sobie poradzić. I jak tu nie zwariować?

Zapewne każdego człowieka prędzej czy później dopada chandra. Niektórym może wydawać się, że ich życie jest wspaniałe, bez względu na pogodę, porę roku czy sytuację, w której aktualnie się znajdują. Jednak ich dobre samopoczucie potrafi runąć jak domek z kart – zupełnie bez uprzedzenia i z wielką prędkością. Życie często drwi z nas jak tylko może, szarpiąc nasze nerwy i badając, ile wytrzymamy. 

Co zrobić, gdy masz wszystkiego dosyć, nic cię nie cieszy, a pogoda za oknem jeszcze bardziej dołuje? Najważniejsze to znaleźć sobie jakiś punkt zaczepienia – czynność lub pasję – który pozwala oderwać się od rzeczywistości i sprawić, że nie myślisz o tym, co złe i straszne. Wtedy właśnie tak bardzo potrzebni są przyjaciele i bliscy – ich wsparcie potrafi zdziałać cuda, ale nie zawsze się na nie godzisz, myśląc, że dasz radę sam, bez nikogo. Nie chcesz niczyjej pomocy, ich dobre uczynki traktujesz jak pewnego rodzaju litość i pobłażliwość. 

Większość ludzi żyje ciągle w biegu. Wieczny stres, kłopoty i spory z innymi nie pozwalają wyluzować, uspokoić się i iść dalej z podniesioną głową. Czasem najprostsze rzeczy sprawiają dużo trudności, nie potrafimy z niczego się cieszyć. Wiadomo – problemy są po to, by je rozwiązywać, ale nie zawsze jest to takie łatwe. Myślisz sobie po burzy zawsze wychodzi słońce, więc wszystko się poukłada, ale sam nie do końca w to wierzysz. Próbujesz pocieszać samego siebie, starać się nie zwariować i jakoś trwać w tym wszystkim. Nie żyjesz pełnią życia, tylko po prostu istniejesz, a twoja osoba tworzy element dekoracyjny. Masz wrażenie, że każdemu zawadzasz, nikt nie ma ochoty na Twoje towarzystwo i że każdy dzień składa się tylko z podstawowych czynności, które po prostu masz obowiązek wykonać. Nie wiesz, co masz ze sobą zrobić, gdzie pójść i czym się zająć. Najchętniej usiadłbyś i płakał wniebogłosy lub po prostu patrzył w przestrzeń. Wiesz, jaki jest twój największy problem? Zamiast cokolwiek zmienić, ciągle w tym trwasz, licząc, że wszystko samo się poukłada. Niestety, to tak nie działa.

źródło

Trzeba wziąć sprawy w swoje ręce i pokazać wszystkim, że potrafisz, jesteś odważny i nic nie jest w stanie zachwiać Twojej życiowej równowagi. Pamiętaj, nie ma dla ciebie rzeczy niemożliwych, możesz mieć wszystko i robić wszystko, tylko warunek jest jeden – musisz w siebie uwierzyć. To od ciebie zależy, jak ukształtuje się twoja rzeczywistość, czy swoje działania kończysz sukcesem, czy porażką. Znajdź swój cel, nie zatrzymuj się i dąż do niego mimo przeciwności losu. Pokaż wszystkim, że jesteś niesamowity, niepowtarzalny i jedyny w swoim rodzaju. 

Zobaczysz, że wtedy życie stanie się łatwiejsze, prostsze, a każdy dzień będzie dla ciebie czymś, na co nie możesz się już doczekać. Zacznij spełniać swoje marzenia. Przecież zasługujesz na szczęście!

Share: