Jeden telefon – i całe Twoje życie zmienia się nieodwracalnie...

Źródło

Chichot losu to jedna z niewielu książek Hanki Lemańskiej. Autorka była psychologiem oraz trenerem umiejętności menadżerskich i psychologicznych. Prywatnie mężatką, matką dwójki dzieci i macochą dwóch pasierbów. Pozostałe jej książki to Aneczka oraz Jak będąc kobietą w dowolnym wieku zepsuć życie sobie i innym. Na podstawie powieści Chichot losu stworzono ekranizację w postaci serialu obyczajowego pod tym samym tytułem.

Czy wiesz, że odbierając telefon w środku nocy, możesz przewrócić całe swoje życie do góry nogami?

Jest to przesłanie powieści zawarte w jednym pytaniu, które doskonale zgłębia tematykę książki. Ogólnie rzecz biorąc, przedstawia ona historię matki dwójki dzieci – Elżbiety – i jej przyjaciółki. Jednak już po kilku stronach obserwujemy życie tylko tej drugiej. Pewnej nocy odbiera ona telefon od Elżbiety, która prosi ją o kilkudniową opiekę nad jej dziećmi – Asią i Łukaszem. Ta na pozór błaha sytuacja z czasem przeradza się w życiową tragedię. Elżbieta bowiem w drodze powrotnej ginie w wypadku samochodowym. Wielkie zniecierpliwienie dzieci sięga zenitu, gdy matka nie wraca po trzydniowym pobycie do domu, jednak punktem kulminacyjnym jest wizyta policjanta. Jak toczą się dalsze losy Joanny i dwójki sierot? O tym dowiecie się podczas czytania poszczególnych kart książki.

Muszę z wielką szczerością przyznać, że powieść ta wzruszyła mnie na tyle, że podczas przekładania kartek łzy spływały mi po policzkach jak deszcz po szybie w czasie ulewy. Książka przybiera formę pamiętnika, którego narratorem jest Joanna. Powieść ta została napisana w tonie dość pesymistycznym, choć momentami możemy dostrzec elementy "przejaśnień" fabuły, co wpływa na jej ciekawość. Każde zdanie książki ma swoją historię, każde czegoś uczy, w jakiś sposób sprowadza czytelnika na dobrą drogę. Wielość subiektywnych opisów, odczuć wzbogaconych o dialogi dodaje książce dynamizmu, choć zdecydowanie zdominowana jest ona przez stateczność. Wszystkie te elementy stawiają powieść w jasnym świetle, przez co obfituje ona w wiarygodność.

Przyznaję, że i książka, i film są na swój sposób ciekawe, jednak – jak to zwykle bywa – książka zawiera wiele wątków, które dodatkowo ją urozmaicają, i chociażby dlatego jest o wiele lepsza od ekranizacji.

Autorka posługuje się językiem prostym, przystępnym dla czytelnika, bez żadnych zakrętów, przez które mógłby się on pogubić. Poszczególne wątki splata umiejętnie, tak by tworzyły spójną całość. I za to ją cenię.

Książka przekazuje pewne przesłanie, które każdy może interpretować na swój sposób. Między innymi jest to powieść o kruchości życia, przyjaźni czy też o problemach sierot i pomocy im w trudach codziennego życia. Powieść o wychowaniu "przez przypadek", o staniu się z nieznajomej matką.

Polecam tę książkę wszystkim, przede wszystkim ludziom, którzy w jakiś sposób mogą utożsamiać się z bohaterami, gdyż będzie im o wiele prościej zrozumieć pełne przesłanie. Nie usiłuję zawężać grupy odbiorców, choć nie radziłabym sięgać po tę książkę wczesnej młodzieży, ponieważ może się ona okazać dla nich niezrozumiała czy po prostu nieciekawa. Jest to również świetny poradnik dla przyszłych psychologów lub osób, które o tym zawodzie marzą.

Powieść okazała się moją ulubioną głównie dzięki przesłaniu psychologicznemu oraz swobodzie formy. Nie jest to książka, w której autorka próbuje zabłysnąć stylem za wszelką cenę, tworzy dzieło proste. I myślę, że właśnie tą lekkością intryguje najbardziej.

Share: