Dobro zwycięża

Źródło

Animację bajki o Śpiącej Królewnie zapewne każdy zna. Zaskoczy was jednak fakt, że Czarownica ma z nią niewiele wspólnego. Dlaczego więc o niej wspominam? Z racji tego, iż warto podkreślić różnice między owymi ekranizacjami. Wymowa filmu Czarownica jest inna, nieschematyczna, a przede wszystkim bardziej życiowa.

Diabolinę (Angelina Jolie) poznajemy, gdy jest jeszcze nastolatką. Osierocona wróżka mieszka w magicznej krainie, w której każdy żyje ze sobą w zgodzie. Wrogiem dla magicznych istot są ludzie, których królem jest Henry (Kenneth Cranham). Przez laty oba światy żyją w napiętych stosunkach. Król Henry nie może oprzeć się chęci posiadania cudzej ziemi, dlatego rozpoczyna rozpaczliwą walkę o magiczną krainę. Równocześnie odżywa stara miłość między Diaboliną a Stefanem (Sharlto Copley) – człowiekiem. Niestety uczucie Stefana to pułapka. Żądny władzy, gdy słyszy rozporządzenia króla – iż ten kto zabije Diabolinę obejmie władze i poślubi jego córkę – nie waha się i odbiera bohaterce skrzydła. 

Źródło

Czarownica to ekranizacja przeznaczona raczej dla młodego kręgu odbiorców, niestety dorośli mogliby się przy niej zanudzić. Jednakże ja, choć dzieckiem już dawno nie jestem, śmiało mogę powiedzieć, że film ten zrobił na mnie pozytywne wrażenie. 

Jak prosto się domyślić, czołową postacią jest Diabolina. Bohaterka w filmie przechodzi zmianę – z dobrej wróżki w żądną zemsty czarownicę. Sam fakt stanowi o tym, że aktor musi wcielić się w dwie skrajne osobowości. Angelina Jolie świetnie poradziła sobie z tym zadaniem i jako producentka Czarownicy zdecydowanie odniosła sukces. 

Źródło

Szczególnym walorem tej ekranizacji jest ukazanie magicznych istot jako tych dobrych, zaś ludzi – jako tych złych. Przedstawione jest również piękno natury, która ma prawo rządzić się swoimi prawami. Harmonię zaburzają dopiero ludzie – przez swoją zapalczywość i egoizm. Największym winowajcą okazuje się Stefan, którego pragnienie posiadania władzy jest tak silne, że ten dąży po trupach do celu. Na szczęście nie dosłownie, gdyż brakuje mu odwagi, żeby odebrać życie Diabolinie, pomimo tego, że ma idealną do tego okazję. Haniebnie odbiera jej skrzydła, odbierając tym samym wolność i budząc w niej niepohamowaną żądzę zemsty. Warto zaznaczyć, iż do tego czasu serce Diaboliny zawsze było czyste – dopiero człowiek obudził w niej złe intencje. 

Przy tym warto powrócić do wymowy utworu. Wiemy już, że Diabolina ukazana jest jako dobra i zła osoba. Angelina Jolie pokazuje nam w ten sposób, że nic nie dzieje się bez przyczyny i że jeżeli ktoś schodzi na złą drogę, to z pewnością ma ku temu powody. W tym przypadku cierpienie Diaboliny sprawiło, że jej osobowość się zmieniła. Nietrudno zauważyć symbolikę w kreacji tej postaci – posiada ona zarówno rogi, jak i skrzydła (diabeł i anioł). Do czasu odebrania jej skrzydeł jest postacią żyjącą w zgodzie ze wszystkimi, niedopuszczającą zła do swego serca; gdy traci skrzydła – przechodzi na złą stronę. 

Źródło

W tle pojawiają się również trzy nieporadne wróżki, które grają Lesley Manville, Imelda Staunton i Juno Temple. To one bardzo często rozbawiają widzów. Ich kreacja jest zjawiskowa, na tle filmu wyglądają wspaniale! Należałoby dodać, że również Diabolina, Aurora (Elle Fanning) – córka Henry'ego – i inne magiczne istoty prezentują się bajkowo. Nie da się nie zachwycić, patrząc na magiczną krainę, gdyż jest po prostu piękna – cały efekt oddaje oglądanie filmu w wymiarze 3D. 

Czarownica to film zdecydowanie wart obejrzenia, niekoniecznie przez te najmłodsze dzieci, gdyż one na pewno nie wyciągną z niego żadnej nauki. Nadaje się on dla trochę starszych widzów oraz dorosłych, w których wciąż pobrzmiewa nutka świata baśni. Z pewnością jest to ekranizacja z przesłaniem, dobrą scenografią i nie najgorszymi efektami specjalnymi.  

Share: