Słowem...

źródło

Niedawno na stronie Redakcji ukazała się informacja o konkursie, w którym nagrodą było właśnie Słowo o słowie. Każdy z uczestników odpowiedział na pytanie, czym jest dla niego słowo. W tej recenzji i ja postaram się poruszyć tę kwestię, choć konkurs zakończył się już dawno. Trzymam w ręce egzemplarz recenzencki i swobodnie mogę posługiwać się wszystkim tym, co w nim zawarte. 

Jerzy Bralczyk należy do grona najbardziej znanych językoznawców (piszą do niego nie tylko Polacy, ale również obcokrajowcy uczący się języka polskiego na własną rękę). Oprócz wykładania na Uniwersytecie Warszawskim i w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej zajmuje się również redagowaniem porad językowych – m.in. w internetowej Poradni Językowej PWN – oraz prac naukowych z zakresu semantyki, pragmatyki, języka reklamy i propagandy politycznej. W książce znajdziemy sporo wywodów dotyczących właśnie tych dziedzin. Moim zdaniem profesor Bralczyk wykonał swoją pracę niezwykle skrupulatnie, a samo Słowo o słowie to publikacja staranna i pomocna (mimo że nie jest książką obszerną zawiera wiele przydatnych porad, w których rozwiązano problem dogłębnie). 

Słowo o słowie powstało na podstawie audycji radiowej prowadzonej przez Profesora w wielu rozgłośniach radiowych. W finalnej części publikacji można znaleźć listę rozgłośni radiowych, które nadawały ów program. 

Poradnik został podzielony na siedem autonomicznych części, w których profesor Bralczyk porusza podstawowe problemy językowe i rozwiewa wątpliwości związane z popełnianiem błędów. Materiał spisany w tej książce uporządkowany został tak, aby czytelnik z łatwością odnalazł ten temat, który go interesuje, a po części tematycznej umieszczono spis haseł, które omówione zostały na poszczególnych stronach publikacji. 

Co nieco o języku i stylu, który niesamowicie przypadł mi do gustu swoją prostotą i zwięzłością. Profesor Bralczyk posługuje się własnym, charakterystycznym stylem; jego odpowiedzi mają charakter dowcipny, dzięki czemu czytelnikowi wydaje się, że nie zwraca się do niego profesor (ten tytuł kojarzy nam się z osobą poważną, posługującą się językiem, którego nikt z nas nie rozumie), ale zwyczajny człowiek, który zgłębił tajniki polszczyzny i pragnie podzielić się własną wiedzą z innymi. Czytając porady, można odnieść wrażenie, że Profesor bawi się słowem, traktuje język z lekkością – i to urzeka najbardziej, a co za tym idzie – sprawia, że czytelnik coraz bardziej zagłębia się w temat poradnika i nie może odłożyć go, zanim nie przewróci jego ostatniej strony. 

Początkowo miałam wrażenie, że nie rozumiem, o czym pisze autor w konkretnych odpowiedziach, jednak po dłuższym zastanowieniu dotarłam do sedna sprawy. Język poradnika nie jest trudny. Po prostu niektórych kwestii nie można w żaden sposób wyjaśnić prościej. Toteż niekiedy należy czytać dwa razy tę samą poradę, by po drugim czytaniu zrozumieć, o co tak naprawdę chodzi.

Czytałam już wiele publikacji językoznawców. Oczywiście miały one w sobie to coś, co mnie do nich przyciągało, jednak ta zajmuje czołowe miejsce w mojej biblioteczce, odkąd wzięłam ją do ręki... I odpowiadając na pytanie konkursowe (czym jest dla mnie słowo), wyrażę się krótko, ale treściwie. Słowo jest dla mnie tym, czym powietrze do życia. Bez słowa nie podejmiemy rozmowy, nie uzewnętrznimy własnych uczuć, wreszcie: bez słowa nie jesteśmy w stanie żyć, bo co to za życie, w którym pozostajesz w kontakcie jedynie z samym sobą? 

Uważam, że jest to publikacja obowiązkowa dla osób, które interesują się językiem polskim, pragną odkrywać jego sekrety i dowiadywać się coraz więcej, by udoskonalać własną polszczyznę. Polecam gorąco! 

A tych, którzy już wcześniej zapoznali się z tym poradnikiem, proszę o słowo na jego temat w komentarzu :)

Share: