 |
| źródło |
Natchnieniem do napisania powieści W pustyni i w puszczy był zachwyt Sienkiewicza urodą afrykańskich krajobrazów, które to postanowił opisać w swej powieści, jak się później okazało, jego ostatniej skierowanej do młodego czytelnika.
Z początku powieść była drukowana w odcinkach, ukazywała się w wielu pismach, między innymi Kurierze Warszawskim oraz Dzienniku Poznańskim.
Pierwsze egzemplarze w pełnej formie ukazały się w roku 1911 przed Wigilią. Stanowiły wspaniały prezent pod choinkę.
Książka o mocno zarysowanej tematyce podróżniczo-przygodowej.
Trzema głównymi motywami poruszonymi w utworze są przyroda, historia oraz przygoda.
 |
| źródło |
Sienkiewicz, tworząc postać małej Nel, korzystał z porad dziewięcioletniej Wandy Ulanowskiej, będącej przybraną córką profesora Bolesława Ulanowskiego, wykładającego na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Pierwotnie tytuł powieści, która powstawała w myślach autora, będąc efektem jego ogromnej fascynacji Afryką i miłości do niej (zwiedził ją w roku 1890), miał brzmieć Przygoda dwojga dzieci w środkowej Afryce.
Pisarzowi bardzo zależało na tym, by jego najnowszy utwór został pozytywnie przyjęty nie tylko przez dzieci, ale również przez ich rodziców. Miała to być lektura dla obu pokoleń.
 |
| źródło |
Natchnieniem do opisania przygód dwójki dzieci był dla Sienkiewicza autor Księgi Dżungli Rudyard Kipling.
Nobliście udało się coś, czego nikt nie dokonał w XIX-wiecznej Polsce. Przedstawił Afrykę w taki sposób, w który do tego czasu nikomu nie udało się tego zrobić. Jego opisy przyrody były niesamowicie realne, wprawiały czytelnika w zainteresowanie oraz sprawiały, że wyobraża on sobie przedstawiany obraz.
Powieść przedstawia kontynent z wielu perspektyw, nie tylko krajobrazowych. To również dokładna charakterystyka zamieszkującego tam ludu, jego wyznań, plemion. Dzięki tak obszernej znajomości tematu powstali bohaterowie. Między innymi Mea – reprezentująca plemię Dinka, szczycąca się ciemną skórą, wysokim wzrostem, smukłą budową ciała – jak również sławni beduini.
Wątkiem historycznym, stanowiącym tło powieści, była budowa Kanału Sueskiego oraz powstanie mahdystów. To drugie było przyczyną porwania dwójki dzieci przez wyznawców Mahometa.
Ostatnim zabiegiem literackim było wykorzystanie motywu podróży, który obejmował niemal całą fabułę. Na nim była skoncentrowana większość wydarzeń, dzięki czemu książka osiągnęła tak wielką popularność oraz została uznana za najwybitniejsze dzieło II połowy XIX wieku.
Prześlij komentarz
Wiele dla nas znaczą Wasze opinie, dlatego dziękujemy za każdy zostawiony ślad i zachęcamy do komentowania i dzielenia się swoimi przemyśleniami.