 |
| źródło |
Pochodził z rodziny szlacheckiej. W wieku 3 lat został osierocony przez matkę, a gdy miał dziewięć lat zmarł jego ojciec, wówczas przeszedł pod opiekę babki Marcjanny Trembińskiej.
Pod wpływem starszego brata Leona, działacza frakcji Czerwonych, Aleksander Głowacki w roku 1863, mając 16 lat, przerwał naukę w gimnazjum i wziął udział w powstaniu styczniowym. 1 września został ranny podczas potyczki we wsi Białka. Dostał się do rosyjskiej niewoli, jednak ze względu na młody wiek oraz dzięki wstawiennictwu ciotki po wyjściu ze szpitala pozwolono mu wrócić do Lublina. 10 stycznia 1864 roku w Kurierze Niedzielnym opublikowano jego wiersz Do Pegaza, podpisany pseudonimem Jan w Oleju.
20 stycznia 1864 roku został aresztowany za udział w powstaniu. Sąd wojskowy pozbawił go szlachectwa oraz oddał pod opiekę wuja Klemensa Olszewskiego. 30 czerwca 1866 roku z wynikiem celującym ukończył gimnazjum. Wstąpił do Szkoły Głównej w Warszawie i podjął naukę na wydziale matematyczno-fizycznym. Na studia musiał zarabiać jako guwerner i korepetytor. W wolnych chwilach pisywał wiersze do Kuriera Świątecznego, które również podpisywał pseudonimem Jan w Oleju. Będąc na trzecim roku, został zmuszony przerwać studia z powodu trudności materialnych. W 1871 roku przetłumaczył i napisał streszczenie dzieła angielskiego filozofa Johna Stuarta Milla Logika. Po raz pierwszy spróbował też sił jako dziennikarz. 29 maja 1872 w czasopiśmie Niwa został opublikowany jego pierwszy artykuł popularnonaukowy O elektryczności. W 1874 roku na łamach Kuriera Warszawskiego ukazała się jego seria siedmiu utworów z cyklu Szkice warszawskie. 14 stycznia 1875 roku Aleksander Głowacki w lubelskim kościele pw. Ducha Świętego wziął ślub z Oktawią Trembińską, daleką kuzynką ze strony matki. W 1876 roku rozpoczął współpracę z czasopismem Ateneum, natomiast rok później z tygodnikiem Nowiny. W 1882 roku objął redakcję tej gazety, w 1883 roku związał się z Tygodnikiem Ilustrowanym, a w 1887 z Kurierem Codziennym. Większość jego opowiadań, nowel, a później powieści była po raz pierwszy publikowana na łamach gazet, z którymi współpracował. Gdy prowadzone przez Prusa czasopismo upadło, znów dotknęły go problemy finansowe. Nawiązał również stałą współpracę z wydawanym w Petersburgu polskim tygodnikiem Kaj. Dzięki znajomości z malarzem Stanisławem Witkiewiczem Głowacki przez krótki czas związany był również z Wędrowcem, na łamach którego opublikował kilka nowel, opowiadań oraz powieść Placówka. Następnie, w Kurierze Codziennym, ukazała się jego epicka panorama ówczesnej Warszawy, powieść Lalka.
Bolesław Prus zmarł na atak serca w wieku 64 lat. Jego pogrzeb, który odbył się 22 maja 1912 roku, zgromadził tłumy wielbicieli talentu pisarza.
Bolesław Prus zmarł na atak serca w wieku 64 lat. Jego pogrzeb, który odbył się 22 maja 1912 roku, zgromadził tłumy wielbicieli talentu pisarza.
Prześlij komentarz
Wiele dla nas znaczą Wasze opinie, dlatego dziękujemy za każdy zostawiony ślad i zachęcamy do komentowania i dzielenia się swoimi przemyśleniami.