 |
| źródło |
Geneza sławnych Ślubów panieńskich ma swoje źródło w biografii samego autora, gdyż Fredro pisząc ów utwór miał na uwadze swoje własne doświadczenia ze sfery uczuciowej. Praca nad dziełem zajęła sześć lat z przerwami. Autor podczas pisania przeżywał wzajemną, aczkolwiek niemożliwą do spełnienia miłość. Jego wybranka, Zofia Skarbkowa, była związana węzłem małżeńskim z innym mężczyzną, zaś unieważnienie tego związku trwało bardzo długo.
W pierwszej wersji utwór miał nosić nazwę Magnetyzm, jednak w ostatniej chwili autor zdecydował się na zmianę i tak od roku 1827 można odnaleźć pierwsze wzmianki o sztuce noszącej tytuł Nienawiść mężczyzn. Oczywiście fabuła różniła się od tej, którą znamy z aktualnych ślubów, lecz postacie wiodące, takie jak Klara i Albin, nazywały się wówczas Laura i Erazm. Trzeba nadmienić, iż powodem tak długiego powstawania utworu była słaba kondycja emocjonalna pisarza, który bardzo przeżywała swoje zawirowania miłosne, przez co na kilka miesięcy odłożył pracę nad komedią. Na szczęście w roku 1832 dzieło zostało dokończone, ale w wyniku czasu jego wydźwięk nieco uległ zmianie. W pierwotnej wersji fabuła miała opowiadać o nieszczęśliwej miłości dwojga ludzi. Podejrzewa się, że w momencie pozytywnego rozwiązania sprawy w związku ze swą ukochaną, Fredro postanowił zmienić zakończenie, tym samym składając wielki hołd miłości, jej obliczom oraz sile.
 |
| źródło |
Komedia Aleksandra Fredry ukazuje intrygę dwojga ludzi, których los został z góry zaplanowany przez rodziny, a oni nie mają prawa się przeciwstawić. Autor postawił na akcję mało dynamiczną, okraszoną humorem oraz misternymi intrygami, które nie mogą zostać zbyt szybko zdemaskowane. Przez co całość ma swoisty charakter salonowej gry towarzyskiej pełnej komizmu oraz ironicznych aluzji. Barwnych, pełnych humoru dialogów, oraz parodiowych cech tak charakterystycznych dla autora.
Fredro wiele wycierpiał czekając na spełnienie swojej miłości. Mówiono nawet o rzekomych myślach samobójczych pisarza, który to nie chciał się pogodzić z losem, pozwalając na zeswatanie z inną kobietą. Po wielu latach rodziny obojga kochanków wzruszone ich niesłabnącym, wzajemnym uczuciem postanawiają wydać zgodę na ślub trzydziestopięcioletniemu Aleksandrowi z młodszą o pięć lat Zofią. Ich wspólne życie było niezwykle udane, niemalże bajkowe. Przeżyli ze sobą wiele lat, doczekawszy się dwójki dzieci.
Prześlij komentarz
Wiele dla nas znaczą Wasze opinie, dlatego dziękujemy za każdy zostawiony ślad i zachęcamy do komentowania i dzielenia się swoimi przemyśleniami.