 |
| źródło |
Klara chce być perfekcyjna. Według niej ktoś, kogo można nazwać idealnym, jest bardzo szczupły, dobrze wygląda, nie przejmuje się tym, co mówią najbliżsi i jednocześnie robi wszystko po to, aby wywrzeć na nich wrażenie, pokazać się.
Co robi, aby to osiągnąć? Codziennie ta sama liczba kalorii, która jest równa jednemu niewielkiemu posiłkowi lub szklance soku. Skromne danie, czyli określona ilość fasolki lub marchewki. Cel – ważyć jak najmniej. To dlatego jej waga oscyluje między 40 a 45 kilogramami przy 175 centymetrach wzrostu. Jednak, jak każdy człowiek, Klara nie zawsze daje sobie radę. Czasami nie wytrzymuje w domu, w szkole. Wtedy biegnie do sklepu swojej mamy i tam, na zapleczu, prowadzi długie rozmowy, opowiada swoją historię – od początku, aż do tego właśnie momentu, kiedy jest po maturze i czeka na rozpoczęcie roku akademickiego.
Co czułam, gdy czytałam Zaplecze? Miałam bardzo mieszane uczucia. Czasami byłam przerażona – jak matka mogła nie zauważyć tego, co dzieje się z jej własną córką? Jak ojciec mógł tak traktować dziecko? Dlaczego Klara wybrała właśnie takie postępowanie?
Trudno znaleźć odpowiedź na te i inne pytania, które nasuwały mi się po przeczytaniu tej książki – i nadal nasuwają.
Jej klimat jest tajemniczy. Sprawia, że zaczynamy się zastanawiać czy nie znamy takich osób, czy nie ma ich wśród nas, czy można im pomóc i czy w ogóle chcą, żeby tej pomocy im udzielić.
Bardzo się cieszę, że trafiłam na tę książkę. Widocznie tak miało być. Bo ona zmienia spojrzenie na świat.
Prześlij komentarz
Wiele dla nas znaczą Wasze opinie, dlatego dziękujemy za każdy zostawiony ślad i zachęcamy do komentowania i dzielenia się swoimi przemyśleniami.