 |
| źródło |
Są ludzie bardziej wrażliwi od innych. Tacy, którzy płaczą na reklamie karmy dla kotów, drżą na widok zachodu słońca. Romantycy? Nie wiem. Na pewno łatwo ich poruszyć, a jeszcze łatwiej zranić. Pewnie ktoś powiedziałby, że są słabi, ale to nieprawda. Uczuciowość jest ich siłą. Może wydają się płochliwi i delikatni, ale ich serce jest pełne woli walki. O kim mówię? O poetach. Tych, którzy, gdy świat płonie, wołają: narody, powstańcie z kolan. Tych, którzy pobudzają do walki. Tych, którzy nawołują do pojednania. To właśnie oni niejednokrotnie przekonali nas, że słowa mają moc zmieniania przyszłości.
Z definicji wydawać by się mogło, że są to niemal cisi herosi. Ile w tym prawdy? Co oni sami mówią o swojej roli? Czym dla nich jest ukochana przez tak wielu czytelników poezja?
Jan Kochanowski – Pieśń XXIV z Ksiąg wtórych
 |
| źródło |
Polecę precz, poeta, ze dwojej złożony
Natury: ani ja już przebywać na ziemi
Więcej będę; a więtszy nad zazdrość, ludnemi
Miasty wzgardzę. On, w równym szczęściu urodzony,
On ja, jako mię zowiesz, wielce ulubiony
Mój Myszkowski, nie umrę ani mię czarnymi
Styks niewesoła zamknie odnogami swymi.
Już mi skóra chropawa padnie na goleni,
Już mi w ptaka białego wierzch się głowy mieni;
Po palcach wszędy nowe piórka się puszczają,
A z ramion sążeniste skrzydła wyrastają.
Terazże, nad Ikara prędszy przeważnego,
Puste brzegi nawiedzę Bosfora hucznego
I Syrty Cyrynejskie, Muzom poświęcony
Ptak, i pola zabiegłe za zimne Tryjony.
O mnie Moskwa i będą wiedzieć Tatarowie,
I róznego mieszkańcy świata Anglikowie;
Mnie Niemiec i waleczny Hiszpan, mnie poznają,
Którzy głęboki strumień Tybrowy pijają.
Niech przy próznym pogrzebie żadne narzekanie,
Żaden lament nie będzie ani uskarżanie:
Świec i dzwonów zaniechaj, i mar drogo słanych,
I głosem żałobliwym żołtarzów spiewanych!
I znów ta nieśmiertelność oraz kolejne pytanie o to, ilu pisarzy umarło, w tę nieśmiertelność wierząc.
Prześlij komentarz
Wiele dla nas znaczą Wasze opinie, dlatego dziękujemy za każdy zostawiony ślad i zachęcamy do komentowania i dzielenia się swoimi przemyśleniami.