A czy ty jesteś gotów podjąć wyzwanie?
Los świata, całej ludzkości spoczywa na barkach dwanaściorga młodych ludzi. Od tego, czy wygrają Endgame, zależy, czy ich lud przeżyje. Od lat szkoleni są na bezlitosnych zabójców. Są perfekcyjni w tym, co robią. Jednak wszyscy, cała dwunastka, żyje w przeświadczeniu, że Endgame za ich życia się nie zdarzy. Że ominie ich to tak samo jak wielu ich przodków. Niestety, czas Endgame nadchodzi. Wybrani muszą stanąć do walki. Zwycięży jeden, a inni zginą.
"To książka inna niż wszystkie" – głosi napis na okładce. Czy się z tym zgadzam? Muszę przyznać, że książka jest wydana w dość niespotykany sposób. W powieści zawarta jest zagadka, a każdy z czytelników ma szansę ją rozwiązać. Jednak jaka ona jest lub czego dotyczy, nie wiadomo. Nawet ostatnie kartki to miejsce specjalnie przeznaczone na notatki (ale podejrzewam, że większość zapalonych czytelników, jak ja, nie zbruka książki notatkami, nawet takimi zapisanymi ołówkiem). Po przeczytaniu powieści siedziałam i myślałam, zastanawiałam się, analizowałam, wracałam do zaznaczonych fragmentów i… nic. A jak głosi kolejny napis na okładce, nagroda jest hojna. Zazdroszczę temu, kto ją dostanie. Musi być prawdziwym geniuszem.
Endgame należy do książek, które można zakwalifikować do gatunku zwanego apokaliptycznym. W książce znajdziemy przepowiednie końca świata, zniszczenie i wybranych, którzy mają walczyć. Dodatkowo autorzy przedstawili niezwykle ciekawy opis funkcjonowania świata i wszystkich starożytnych cywilizacji, które do tej pory zadziwiają współczesnych swoją nowoczesnością, oświeceniem i tajemniczością, która przewyższała przyszłe epoki. Weźmy np. takie średniowiecze. Czy ktokolwiek poznał historię piramid (a szczególnie białej piramidy) Stonehenge, Terakotowej Armii? Może nam się tak tylko wydawać. A może powstanie tych budowli miało jakiś większy sens?
Książka robi wrażenie, chociaż połapanie się, kto jest kim, zajęło mi trochę czasu. Dopiero gdzieś po przeczytaniu ¾ powieści wiedziałam, o kim jest rozdział, z jakiego plemienia ten ktoś pochodzi i czego mogę się po nim spodziewać. Z jednej strony jest to dobre, bo zmusza czytelnika do myślenia, zastanawiania się nad całą książką. Jednak z drugiej – mniej wytrwałych może to zdecydowanie zniechęcić do dalszej lektury. Kolejna rzecz to wygląd książki. Już na początku umieszczono notkę, że taki sposób formatowania może pomóc w rozwiązaniu zagadki (lub też nie). I chociaż z początku przeszkadzało mi to, to w miarę czytania zaczęłam się przyzwyczajać, aż przestałam zwracać na to uwagę.
A jak odebrałam całą powieść? Jak dla mnie książka okazała się lekturą przyjemną, wciągającą i fascynującą. Mam nadzieję, że na drugi tom nie trzeba będzie długo czekać. Chociaż z początku obawiałam się, że Endgame będzie podobne do Igrzysk śmierci (wybrani przedstawiciele z danego ludu, którzy muszą walczyć o życie między sobą), okazało się, że byłam w błędzie. Zapewne to wyobraźnia autorów (za którą należą im się głębokie ukłony, gdyż mało kto potrafiłby wymyślić COŚ takiego) sprawiła, że książka jest niesamowicie oryginalna.
Niech was nie odstraszy objętość książki. To dopiero pierwsza część. I bardzo dobrze! Jak wspomniałam, Endgame czyta się szybko. W bardzo ciekawy sposób przedstawieni są bohaterowie. Każdemu poświęcono mniej więcej tyle samo czasu, więc każdy może sobie obrać jedną (lub więcej) postaci, za które będzie trzymać kciuki. Ja stałam się faworytką Sary i Feo/Jaglo. Ci, którzy czytali, wiedzą, o kim mówię, a ci, którzy nie – mam nadzieję, że szybko się tego dowiedzą.
Czy polecam? Jeżeli jesteście fanami książek oryginalnych, które porwą was w nowy świat pełen zagadek, to Endgame jest zdecydowanie dla was. Na pewno nudzić się nie będziecie.
Właśnie kończę to czytać
OdpowiedzUsuń