Ewolucja wampiryzmu w literaturze – część pierwsza

źródło

Wampiry pojawiły się w wielu wierzeniach ludowych pod postaciami strzyg lub innych stworów, choćby inkubów. Były stworzenia wysysające krew, sny, kuszące mężczyzn i kobiety. Często uważano za nie samobójców, morderców lub zamordowanych. Wymyślano specjalne sposoby chowania ciał, aby wampiry nigdy nie powstały z grobów. Mówiono, że jeśli na trumnie położy się różę, to zmarły z niej nie wyjdzie. Nieumarły miał umieć zmieniać się w nietoperza czy wilka itp. Oczywiście o wszystkich wierzeniach ludowych napisać się nie da, jest ich niezliczona liczba. Jeśli kogoś to interesuje, polecam książkę Tajemnicza historia wampirów Claude Lecouteux. Zawiera opisy najsłynniejszych gatunków wampirów, sposoby radzenia sobie z nimi oraz relacje świadków z tamtego czasu.

W tym artykule przedstawię ewolucję wampiryzmu, który bez wątpienia uległ zmianie. Dziś wampir stał się bardziej przyjacielski, podobny do nas, ludzi. Literatury o wampirach jest mnóstwo, podobnie jak filmów, trzeba tylko znaleźć coś dla siebie.

Od kogo zaczęła się fascynacja wampirami na niezwykłą skalę?

źródło

Oczywiście od pana Draculi, który zawędrował do Hollywood.

Bram Stoker urodził się w roku 1847 w Dublinie. Był dziennikarzem i sekretarzem znanego aktora, autorem wielu opowiadań dla dzieci, powieści erotycznych oraz fantastycznych. Żadna z jego prac nie przebiła swą popularnością gotyckiej opowieści o hrabim Draculi wydanej w roku 1897. Podobno Bram Stoker pisał ją wiele lat, odwiedził wtedy Transylwanię, gdzie znalazł zapiski o Wladzie Palowniku, na którego życiu oparł się w swej powieści. 

Książka polecana oczywiście fanom powieści grozy i wampirów. Napisana została w formie dziennika i naprawdę warta jest przeczytania jako klasyka gatunku.

Dracula wywołał ogromne emocje, od razu powstało mnóstwo filmów o wampirach. Pierwsze z nich były nieme, jak np. Nosferatu, nakręcony w roku 1922. Powoli pojawiały się filmy o synu Draculi, córce Draculi i wiele, wiele innych, przemysł rósł w siłę, wzrastała też liczba pomysłów. Osobiście oglądałam wersję Draculi z roku 1992 i powiem szczerze, że jest całkiem dobra.

Co cechuje Draculę?

• okrucieństwo,
• tajemniczość,
• hrabia nie może wychodzić na słońce,
• przepełnienie erotyzmem,
• krew, która jest wszędzie,
• hrabia na pewno nie wygląda na młodego i pięknego, ale to niczemu nie przeszkadza,
• spanie w trumnie.

Następcy?

• Film Dracula 2000 jest naprawdę świetnym widowiskiem, występuje w nim oczywiście Dracula, ale nie warto w nim szukać powiązań z oryginałem.
• Książka Dracula Nieumarły, wydana w roku 2009 przez Stokera Dracre'a i Holta Iana, moim zdaniem jest nieudolnym naśladownictwem oryginału, zakończonym ogromną porażką, ale każdy ma własne zdanie.

źródło

Kolejnym chyba przełomem w dzisiejszym pojmowaniu wampirów była seria Kroniki wampirów napisana przez Annę Rice. 

Stare kroniki:

Wywiad z wampirem (premiera: 1976, 2005)

Wampir Lestat (premiera: 1985, 2005)

Królowa Potępionych (premiera: 1988, 2007)

Opowieść o złodzieju ciał (premiera: 1992, 2006)

Memnoch Diabeł (premiera: 1995, 2007)

Wampir Armand (premiera: 1998, 2007)

Merrick (premiera: 2000, 2008)

Krew i złoto (premiera: 2001, 2006)

Posiadłość Blackwood (premiera: 2002, 2006)

Krwawy Kantyk (premiera: 2003, 2007)

Nowe kroniki:

Pandora (premiera: 1998, 2008)

Wampir Vittorio (premiera: 1999, 2008)

Anna Rice żyje i ma się dobrze, wielu rzeczy, które napisała, dziś się wypiera, nie zmienia to faktu, że jest to jedna z najlepszych serii o wampirach. Starym kronikom, które z czystym sercem polecam (nie wszystkim), towarzyszy Wampir Lestat, występujący w każdej części w bardzo różnych rolach.

Powstały również dwa filmy, które są warte zobaczenia:

• Wywiad z wampirem (1994 r., Brad Pitt, Tom Cruise)
• Królowa Potępionych (2002 r.)

Co je cechuje?

• erotyzm,
• powiązanie ze światem magii,
• wampir będący z wyglądu aniołem,
• ucieczka przed światłem słońca,
• wytrwałość na słońce poprzez długie życie,
• więzy miłości, przyjaźni,
• przemyślenia godne ludzi,
• uwielbienie sztuki,
• picie krwi ludzkiej dla zabawy bądź dla przeżycia,
• spanie w trumnie lub łóżku.

Vlad Dracula Stokera był panem bardzo eleganckim, magnetycznym i krwiożerczym. Wampiry Rice nabrały więcej uroku, stały się seksowne, jednak nie straciły niczego ze swojej natury wampira, która pozostała żądna krwi. W następnej części zajmiemy się obecnym wizerunkiem istoty nieumarłej, której najbliżej do nas, ludzi.

Share: