 |
| źródło |
Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 roku w Bninie. Była córką Wincenta piastującego stanowisko zarządcy dóbr zakopiańskiego hrabiego Zamoyskiego. Jej matką była Anna Maria z domu Rottermnund. Kiedy zmarł hrabia, Szymborscy przenieśli się do Torunia, a po upływie pięciu lat przeprowadzili się do Krakowa i tam już pozostali. Poetka uczęszczała do gimnazjum, a gdy wybuchła wojna pobierała tajne nauki, zdała też maturę w roku 1941. Aby uniknąć wywiezienia do Rzeszy podjęła pracę w kolei jako urzędniczka.
Szymborska wyszła za mąż za Adama Włodka, jednak ich małżeństwo rozpadło się po sześciu latach. Dzięki talentowi plastycznemu miała możliwość zilustrowania podręcznika First step in English Jana Stanisłowskiego. Przez cały ten czas pisała wiersze, zaś w roku 1945 zadebiutowała poezją Szukam słowa, które ukazało się na łamach "Dziennika Polskiego". Poetka rozpoczęła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale z powodu ciężkiej sytuacji materialnej została zmuszona do porzucenia nauki.
Niestety do najmniej sławnych dokonań według wielu krytyków należy popierany przez Szymborską komunizm. Jej początkowe wiersze były typowo skierowane do działaczy władzy Ludowej. Dlatego też wiele z nich zostało potępionych i również wytkniętych w późniejszych czasach.
Wstępując w roku 1966 do PZPR-u propagowała reżim stalinowski, jednak najgorsze było akceptowanie systemu władzy PRL-u, który nakazywał aresztowania katolickich księży, oskarżonych w ukartowanym procesie sądowym, pod zarzutem szpiegostwa dla Stanów Zjednoczonych.
 |
| źródło |
Dla Wisławy Szymborskiej poezja zawsze była na pierwszym miejscu. Pisała bez przerwy, swój pierwszy tomik wydała w roku 1952, a jeszcze w ciągu tego samego roku została członkinią Związku Literatów Polski. Kolejny zbiór był zatytułowany Pytania zadawane sobie. Na przełomie lat 1953-1966 poetka zajmowała stanowisko kierownika działu poezji w "Życiu Literackim", współpracowała w redagowaniu wraz z Włodzimierzem Maciągiem do rubryki "Poczty literackiej". Zajmowała się również pisaniem felietonów dla "Tygodnika Powszechnego". W roku 1988 została członkiem Pen Clubu, natomiast w 2001 roku mianowano honorowym członkiem honorowym Amerykańskiej Akademii Sztuki i literatury.
Została uznana za twórczynię żartobliwego gatunku literackiego, miała wielkie poczucie humoru i potrafił żartować nawet ze swojej śmierci. W końcu w roku 1996 została uhonorowana literacką nagrodą nobla. Mówiono, że jej wiersze pełne ciepła i mądrości w końcu doceniono. I tak nagle została osobą zauważaną i publiczną, co męczyło poetkę, która wolała pozostać na uboczu. Poetka bardzo kochała zwierzęta, ale w szczególności małpy, czego możemy się dowiedzieć właśnie z wierszy.
Ostatnie lata życia Szymborska spędziła samotnie, cierpiała z powodu tętniaka mózgu i nikomu nie poskarżyła się ze swojego cierpienia – nawet najbliższym osobom. Chciała pozostać do końca Damą.
Zmarła w roku 2012.
Prześlij komentarz
Wiele dla nas znaczą Wasze opinie, dlatego dziękujemy za każdy zostawiony ślad i zachęcamy do komentowania i dzielenia się swoimi przemyśleniami.