Dwie i dwaj Maksymiliana Grab-Grabczyca

Maksymilian Grab-Grabczyc w książce Dwie i dwaj przedstawił dwie niezwykłe opowieści o miłości. Powołam się na popularne stwierdzenie, że temat miłości nigdy nie będzie przereklamowany i przyznam szczerze, że autor dobitnie to udowodnił.

Tytuł: Dwie i dwaj

Autor: Maksymilian Grab-Grabczyc

Wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza

Moim zdaniem książka ta ma kilka głównych zalet. Po pierwsze fabuła – ciekawa, niebanalna, a co najważniejsze – zaskakująca. Bohaterowie – tutaj prawdziwe ukłony! Niby zwykli, codzienni, szarzy ludzie, a jednak niepowtarzalni, skrywający ideały. Spotykamy się jakby z portretami zwyczajnych osób, jednocześnie wnikając w ich umysły, serca, dusze. Po trzecie – język. Zaryzykuję stwierdzenie, że dawno nie czytałam książki napisanej ładniejszym stylem, w której znaleźć można mnóstwo zdań wartych zapamiętania na dłużej. I po czwarte – rozdziały rozpoczynają się fragmentami poezji, co nadaje opowieściom pewnego rodzaju magii, liryczności.

Poznajemy młodych ludzi, pełnych zapału, uporu, którzy powoli dorastają i zaczynają brać odpowiedzialność za swoje życie. Chwytają wiatr w żagle. Oczywiście dorosłość nie wszystkim kładzie płatki róż pod nogami. Niektórzy napotykają kolce i muszą mierzyć się ze swoimi słabościami, z często brutalną rzeczywistością.

Bardzo urzekające jest to, że niektórzy z nich pozostają wierni swoim ideałom, inni – niby to powoli – poddają się stawiającemu wysokie wymagania światu. Poznajemy także młodych małżonków i obserwujemy, jak razem próbują rozpalić domowe ognisko, pokonać problemy, które los stawia przed nimi. Okazuje się to zadaniem wymagającym cierpliwości, kompromisów i zaufania.

Na pozór opowieści wydają się "zwykłe", jednakże jest w nich coś, co zachęca do głębszej refleksji. Różne osobowości, różne światy, różne temperamenty, różne charaktery, różna miłość. Autor ukazuje, jak zaskakujący bywa los, jakie nieprzewidywalne pisze scenariusze, nic nie dzieje się przypadkiem albo przypadek rządzi życiem. Nie jest to książka, którą odłoży się na półkę i po prostu zapomni – z pewnością nie! To książka, która sprawia, że na chwilę zakładamy zupełnie inne okulary i zastanawiamy się nad tym, co najważniejsze: nad drugim człowiekiem, nad własnymi wyborami, nad miłością, ideałami i ideami, które wyznajemy.

Reasumując, Maksymilian Grab-Grabczyc porywa czytelnika na spacer po tak dobrze przecież znanym mu świecie, ale okazuje się naprawdę wyjątkowym przewodnikiem, bo pokazuje zwyczajne miejsca w niezwyczajny sposób. Książkę polecam wszystkim, absolutnie wszystkim, którzy mają marzenia, cele, którzy lubią w codziennym biegu dostrzec po prostu coś więcej.

wtorek, 12 maja 2015