 |
| Źródło |
Po Wędrówkę przez słońce sięgnęłam przypadkiem; zachęcona atrakcyjną ceną i opinią koleżanki, stwierdziłam, że się skuszę. Nie żałuję swojej decyzji. Jest to naprawdę bardzo dobry debiut prawnika Corbana Addisona.
Dwie dobrze usytuowane siostry, siedemnastoletnia Ahalya i piętnastoletnia Sita Ghai, tracą przez przetaczające się tsunami rodzinę i dom. Dziewczyny chcą dostać się do przyklasztornej szkoły, ale w drodze zostają porwane przez handlarzy kobiet. Nie spodziewają się, jak świat może być okrutny i brutalny. Uważają, że los, który je czeka, to karma zesłana przez bóstwa.
Prawnik Thomas Clarke przechodzi kryzys zawodowy i osobisty. Jego kariera stoi pod znakiem zapytania, a żona odeszła, ponieważ oboje nie potrafili poradzić sobie z demonami przeszłości. Wyjeżdża do Indii, aby odbyć staż w organizacji CASE, która ściga handlarzy kobiet. Poznawszy losy Ahalyi i Sity, Thomas postanawia pomóc dziewczynom.
Mogłoby się wydawać, że Indie to piękne, egzotyczne, pełne kolorów państwo, a jednak jest druga strona medalu. Brudny, brutalny i okrutny świat handlu seksem, któremu sprzyja skorumpowany system sądowniczy. Zapoznając się z powieścią, równocześnie zagłębiamy się w nową hinduską kulturę.
 |
| Źródło |
Nie znalazłaś się tutaj dlatego, że ja lubię sprzedawać seks. Znalazłaś się tu, bo mężczyźni lubią go kupować. Jestem tylko pośrednikiem handlowym. Niektórzy biznesmeni sprzedają przedmioty. Inni wiedzę. Ja sprzedaję fantazje.
Okładka książki wydaje mi się prześliczna, podoba mi się mehndi, tradycyjna sztuka zdobienia ciała (podziwiam talent ludzi, którzy to wykonują). Kolorystyka jest też ciepła i zachęcająca.
 |
| Źródło |
Wędrówka przez słońce to powieść trudna. Burzy nam nasz idealnie wizualizowany świat, pokazując, ile okrucieństwa jest na Ziemi. Mimo że jest to fikcja literacka, to chwyta za serce. Razem z bohaterami wędrujemy po kontynentach i miastach. Razem z bohaterkami przeżywamy ich strach i rozpacz.
W książce jest tak wiele zbiegów okoliczności, że to trochę irytuje czytelnika. Autor chyba przerysował nieco doświadczenia Sity, co również drażniło. Pan Addison wprowadził do powieści słownictwo w języku hindi, co z początku dawało poczucie dezorientacji, ale po paru stronach można się było do niego przyzwyczaić.
Wędrujemy przez słońce
A nasze cienie padają
Na czasu tarczę
Tworząc imiona nadane przez światło
Które daje nam życie.
Mimo całkiem obszernej liczby stron książkę szybko się czyta. Autor oszczędza nam zbędnych opisów, a przykrości, które spotykają siostry, opisuje w miarę możliwości łagodnie. Oczywiście nie jest to powieść dla wszystkich, osoby które są nadto wrażliwe, lepiej niech nie sięgają po tę pozycję. Pozostałym z czysty sercem polecam tę książkę.
Mimo iż to nie całkiem moja tematyka książkowa, to wydaje mi się, że powieść by mnie wciągnęła. Może kiedyś, kiedy będę miała więcej czasu w wolnej chwili po nią sięgnę, jako taką odskocznię od zazwyczaj czytanych przeze mnie książek.
OdpowiedzUsuńJak wpadnie w ręce to na pewno przeczytam.
OdpowiedzUsuń