 |
| źródło |
Poszukiwanie
własnego miejsca na Ziemi
szczęścia
odpowiedniego poradnika
oraz miłości
+
odkrywanie:
swoich możliwości
nowego Ja
wiary w siebie i innych...
= ZAKOCHAĆ SIĘ!
Christine Rose, korzystając z poradnika Jak żyć w swoim szczęśliwym miejscu, próbuje znaleźć konkretny zakątek, w którym poczułaby się dobrze w swojej skórze. Dociera do opuszczonego mieszkania, gdzie spotyka mężczyznę chcącego popełnić samobójstwo. Ostatecznie kobiecie nie udaje się go ocalić...
Następnym miejscem, które wywołuje u Christine pozytywne wspomnienia, jest most Ha'penny; to tam spotyka Adama, który stojąc za barierką, zdecydowany jest skoczyć..
Kobieta nie chce popełnić drugi raz tego samego błędu. Uratowanie go jest równoznaczne z zawarciem umowy – ona ma pokazać mu, jak cudowne potrafi być życie, zaś on nie będzie próbował się zabić. Jeżeli jednak życie Adama nie zmieni się do 35 urodzin (co nastąpi za 2 tygodnie), podejmie kolejną próbę…
Czy poradnik Jak cieszyć się życiem na trzydzieści prostych sposobów pomoże Christinie dotrzymać umowy? Czy kobieta udźwignie ciężar odpowiedzialności, podczas gdy były i zarazem natarczywy mąż regularnie ją gnębi, rozsiewając dookoła nienawiść?
Jak odzyskać apetyt kęs po kęsie. Jak szczerze przeprosić, gdy się kogoś zraniło. Czterdzieści dwa sposoby pokonania bezsenności.
To tylko niektóre tytuły poradników, jakimi kierowała się w życiu Christine. Przyznam, że pomysł napisania książki z takim motywem bardzo przypadł mi do gustu. Ponadto pozycja ta jest lekka i z wartką akcją.
Wykreowani bohaterowie potrafią zarówno rozbawić, jak i wzruszyć do łez. Sam wątek Adama jako niedoszłego zabójcy jest niezwykle interesujący. Dzięki jego historii uświadamiamy sobie, że aby pokochać życie, musimy polubić samego siebie. Na myśl nasuwa mi się stwierdzenie, które mówi o tym, że najtrudniej jest żyć z samym sobą.
Radość pojawia się spontanicznie, nie jest żadnym wzorcem, który można stosować.
W przystępny sposób autorka przekazuje czytelnikowi prawdy życiowe, na które nie zwracamy uwagi w goniącym nas życiu. Moim zdaniem książka ma zabarwienie psychologiczne, z czego jestem szczerze zadowolona.
 |
| Cecelia Ahern |
Zawsze, gdy czyjeś zachowanie negatywnie wpływa na twoje życie, musisz go o tym poinformować, omówić problem, przedyskutować to i wyciągnąć wnioski. W takich sytuacjach komunikacja pełni kluczową rolę.
Pragnę zwrócić uwagę na to, że główna bohaterka wcale nie jest tak pewna siebie, jej życie nie wydaje się idealnie poukładane. Po porzuceniu męża zostaje gnębiona psychicznie. Rankiem otrzymuje od niego wiadomości, w których jest poniżana, obrzucana wyzwiskami. Do tego dochodzi zwracanie przyjaciół przeciwko niej.
Mimo własnych problemów pomaga mężczyźnie z mostu.
Ahern w swej książce przedstawia kolejną prawdę, tym razem o miłości. Znamy tzw. miłość od pierwszego wejrzenia, ale nie wszyscy jej doświadczają. Czasem uczucie rodzi się gdzieś głęboko w nas, niepostrzeżenie, by potem ukazać się światłu dziennemu. Tak było w przypadku Christiny i Adama.
Najlepszych i najpiękniejszych rzeczy na świecie nie można ani zobaczyć, ani dotknąć. Trzeba je poczuć sercem.
Helen Keller
Nie żałuję ani chwili spędzonej z tą przyjemną lekturą. Słowo. Dzięki niej po raz kolejny wzbogaciłam część swojej osobowości odpowiedzialną za czerpanie przyjemności z czytania. Wiedzcie, moi drodzy, że do życia nie tylko potrzeba nam chleba i wody.
Chwile są cenne. Czasem z nami zostają, a czasem ulatują, ale wszystkie mają znaczenie.
Prześlij komentarz
Wiele dla nas znaczą Wasze opinie, dlatego dziękujemy za każdy zostawiony ślad i zachęcamy do komentowania i dzielenia się swoimi przemyśleniami.