Nie zawsze jest wybór...

źródło

Wypadki samochodowe zdarzają się bardzo często. Coś o tym wiem, bo codziennie dojeżdżam do pracy i jestem ich mimowolnym świadkiem. Przerażają mnie, a właściwie przeraża mnie brawura i głupota niektórych kierowców. I to oni powodują najwięcej wypadków, nie zdając sobie sprawy, do jakich tragedii doprowadzają.

Świadkiem i uczestnikiem takiego wypadku była Mia. Straciła w nim swoich najbliższych, a sama trafiła do szpitala. Całą rodziną wybrali się w podróż do znajomych. Padał śnieg, zapowiadał się piękny, zimowy dzień. Nie dotarli do znajomych... na ich drodze pojawiła się ciężarówka i zginęli na miejscu.

Mia w stanie śpiączki przebywa w szpitalu. Jest obserwatorem – choć leży nieprzytomna, widzi całe zdarzenie. Widzi jak ciała najbliższych są zabierane przez służby ratownicze, widzi swoje ciało, które zabierane jest do szpitala. Wszystko wydaje się nierealne... a jednak jest prawdą. Mia zastanawia się, czy chce dołączyć do rodziców i brata, czy też walczyć o życie. Nie wyobraża sobie życia bez rodziny, ale również nie wyobraża sobie, żeby wszystko miało się już skończyć. Ma dopiero 17 lat, ma pasje, przyjaciół, chłopaka... Wspomina swoje życie i szuka w sobie siły i motywacji. Czy je znajdzie?

Kiedy czytałam powieść Zostań, jeśli kochasz w moim umyśle tłukły się myśli i emocje. Ta książka dała mi wiele do myślenia, skłoniła do refleksji i zastanowienia się nad swoim życiem. Co jest dla mnie ważne? Czy gonitwa z czasem ma sens? Jak zachowałabym się na miejscu Mii? Mam dla kogo żyć i cenię to, co mam, więc noga z gazu.... Staram się jeździć ostrożniej i nie spieszyć się, ale wiem, że nie na wszystko na drodze mamy wpływ. Niestety....

Narratorem powieści Zostań, jeśli kochasz jest Mia, która niejako oprowadza nas po swoim życiu i zastanawia się nad nim. Tym samym uruchamia identyczny proces w naszych głowach –niesamowite! Książka Gayle Forman jest niezwykle wzruszająca, podbija serce, a chusteczki są niezbędne podczas jej czytania. Opowieść jest tak realnie i sugestywnie przedstawiona, że chwilami gęsia skórka pojawiała mi się na rękach. A przy tym ta wstrząsająca i smutna historia jest napisana lekkim językiem, co sprawia, że czyta się ją błyskawicznie. Mnie utkwiła w pamięci scena – w szpitalu przy łóżku Mii siedzi dziadek, zwykle małomówny. Łzy lecą mu po policzkach, on gładzi wnuczkę po ręce i szepcze, że wszyscy chcą, żeby została. Jednak on ją zrozumie, jeśli będzie chciała odejść, dlatego, że ją kocha. Niesamowita scena!

Zostań, jeśli kochasz zabrała mi jakąś cząstkę mojej duszy i na pewno zostanie ze mną na długo.

Share: