Kto go zabije?

źródło

 Śmierć.

Tylko o niej nie wolno im było myśleć.

I tylko o niej myśleli.

Kryminał Roslunda i Hellströma mną wstrząsnął. To kolejna książka dotykająca problemu kary śmierci w bardzo nietypowy sposób. Autorzy będą zasypywać nas informacjami, dowodami i zeznaniami świadków, pozwolą również wniknąć w psychikę bohaterów, poznać ich przeszłość oraz poglądy. Zrobią to tylko po to, byśmy sami mogli zdecydować o tym, kto jest winny...

Tytuł: Odkupienie 

Autorzy: Anders Roslund, Börge Hellström 

Wydawnictwo:  Albatros

Siedemnastoletni John Frey został skazany na karę śmierci przez Sąd Federalny dystryktu na stan Ohio. Nie uwzględniono apelacji. Nie zadecydował brak dowodów. Zwyciężyły opinia publiczna i nacisk prasy. Wszyscy chcieli szybko znaleźć mordercę szesnastoletniej Elizabeth Finnigan, nawet jeśli istniała szansa, że popełnili błąd...

10 lat później...
Nikt nie jest w stanie uciec z bloku śmierci. Czasami zdarza się, że więźniowie umierają przed egzekucją, ale nigdy nie opuszczają tego miejsca o własnych siłach. Przedwczesna śmierć to jedyna droga ucieczki przed karą śmierci, ale czy jest możliwa? John Frey umiera na oczach strażników, a jego zgon stwierdza lekarz pracujący w bloku śmierci.
8 lat później...
Jeden błąd może zmienić całe twoje życie.
Jedna decyzja może źle się dla ciebie skończyć.
John Schwarz popełnił błąd... Trafił do więzienia...
W Szwecji nikt nie przypuszczał, że za pobicie grozi kara śmierci...

Odkupienie jest naprawdę nietypowym kryminałem. Nie ma w nim niesamowitego śledztwa, w którym błyskotliwy detektyw próbuje rozwiązać sprawę zabójstwa. Nasz wybitny stróż prawa nie będzie ścigał nieznanego, pozbawionego skrupułów sprawcy. To zupełnie inna historia. Autorzy specjalnie dla nas zaginają czasoprzestrzeń. Przedstawiają nam Johna Frey’a w bardzo różnych momentach jego życia. Historia powoli się rozwija, a my – z każdą przeczytaną stroną – zyskujemy kolejny element układanki, który ma nam pomóc odgadnąć rozwiązanie tej nietypowej sprawy.

Warstwa psychologiczna powieści została rozbudowana do perfekcji. Autorzy pozwolili nam wniknąć w psychikę domniemanego mordercy. Stworzyli postacie, które nie były indywidualnościami, za to stały się nośnikami różnych poglądów. Odkupienie przedstawia wiele różnych aspektów kary śmierci, m.in. punkt widzenia osoby skazanej, jej rodziny, lekarzy oraz strażników pracujących na bloku śmierci, rodziny ofiary, polityków Stanów Zjednoczonych, Szwecji (mówiących głosem UE), Rosji, żołnierzy amerykańskich i rosyjskich oraz szwedzkich policjantów. To książka dla każdego, komu temat kary śmierci nie jest obojętny, a nie ma ochoty sięgać po filozoficzno-religijne pozycje.

To książka, która powinna nami wstrząsnąć. Nie, ta historia nie wydarzyła się naprawdę, ale mogła… Przecież nie wszystkie osoby, które zostały skazane na karę śmierci, powinny umrzeć w ten sposób. Wśród prawdziwych morderców zawsze znajdą się niewinni obywatele, których zabije ich własne państwo.

Odkupienie to jedna z takich historii, którą naprawdę warto poznać. Z pozoru jest to tylko kryminał, napisany ciężkim językiem, ale jeśli tylko damy mu szansę – wciągnie nas bez reszty. Ta pozycja zmusza nas również do przemyślenia swojego stanowiska wobec problemu kary śmierci, który (niestety!) wciąż jest aktualny…

Na zakończenie chciałabym jeszcze przytoczyć fragment Odkupienia, który mną wstrząsnął. Ten prosty dialog zawiera w sobie jedno z najważniejszych pytań, jakie stawiają przeciwnicy kary śmierci.

– Tato, dlaczego płaczesz?

Zarówno Anita, jak i Jonas przyglądali mu się uważnie.

– Nie wiem.

– Dlaczego?

– Nie mogę o tym mówić.

– Dlaczego, tato?

Sven spojrzał na Anitę. Jak wytłumaczyć coś małemu chłopcu, jeśli nie potrafią tego zrozumieć nawet dorośli? Anita wzruszyła ramionami. Ona też nie wiedziała, ale nie przeszkadzała mu, kiedy zaczął mówić:

– Chodzi o pewnego chłopca. To dlatego jest mi tak smutno. Człowiekowi czasem robi się smutno, jeśli sytuacja jest tak przykra, zwłaszcza wtedy, gdy samemu ma się syna.

– Co to za chłopiec?

– Nie znasz go. Jego tata chyba niedługo umrze.

– Jesteś pewien?

– Nie.

– Nie rozumiem.

– Jego tata mieszka w innym kraju, w Stanach Zjednoczonych. Wiele osób, które tam mieszka, uważa, że zabił człowieka. A w Stanach Zjednoczonych zabija się ludzi, którzy zabili człowieka. (...)

– Nie rozumiem.

– Ja też nie.

– Nie rozumiem, kto go zabije. (...)

– Państwo. Kraj. Lepiej nie potrafię ci wyjaśnić.

– A kto decyduje o tym, że on musi umrzeć? Przecież ktoś taki musi być, prawda?

– Ława przysięgłych. I pan sędzia. Pamiętasz, taki sędzia, którego widziałeś w telewizji.

– Ława przysięgłych?

– Tak.

– I sędzia?

– Tak.

– Czy to są ludzie?

– Tak. To są ludzie. Zwykli ludzie.

– A kto ich zabije?

– Oni nie zostaną zabici.

– No dobrze, ale jeśli to oni decydują, że ktoś ma umrzeć, to znaczy, że oni też zabijają. A więc muszą umrzeć. Kto to zrobi, tato? Ja nie rozumiem. 

Share: