Gdy karty padają na stół...

źródło

Czterech morderców i czterech detektywów: Scotland Yard, Secret Service, prywatny detektyw, literatka. Sprytny pomysł.

Co się stanie, gdy wszyscy razem spotkają się przy jednym stole?

Cała historia zaczyna się od przyjęcia, które postanawia wydać pan Shaitana. Mężczyzna jest specyficzny – lubi gościć u siebie osoby powiązane w pewien sposób z morderstwami. I tak oto na spotkaniu pojawiają się detektywi – Ariadna Oliver, nadinspektor Battle, pułkownik Race i  Herkules Poirot – oraz kryminaliści – Pani Lorrimer, Anna Meredith, Doktor Roberts i Major Despard. Po skończonym posiłku gospodarz zaprasza wszystkich przybyłych na partyjkę brydża. Pan Shaitana (nielubiący grać) siada w wielkim fotelu przy kominku w pokoju, w którym aktualnie gra rozgrywa się przez grupę morderców. Wszystko upływa w przyjemnej, spokojnej atmosferze. Do czasu…

Po upływie kilku godzin pułkownik Race i Poirot chcą opuścić dom Shaitany. W tym celu podchodzą do niego, by się pożegnać. Jednak gospodarz nie odpowiada. Jego głowa spoczywa na piersi, wydawałoby się, że śpi. Race spogląda na Poirota, podchodzi bliżej i dedukuje, co tak naprawdę się wydarzyło. Ciało gospodarza jest wątłe, a ten nie oddycha. Kto był skłonny zabić właściciela w jego własnym domu? Na to pytanie stara się znaleźć odpowiedź grupa detektywów. Rozpoczyna się śledztwo, a nawet kilka, każdy ze specjalistów poszukuje bowiem winowajcy na własną rękę. Oczywiście starają się ze sobą współpracować, jednakże praca indywidualna wychodzi im (ich zdaniem) najlepiej. Kto tak naprawdę stoi za śmiercią pana Shaitany? Kto miał tyle zimnej krwi, by z premedytacją zamordować gospodarza przyjęcia? Jakie tajemnice i przeszłość skrywa każdy z podejrzanych? Przeczytajcie koniecznie!

Karty na stół to jedna z wielu powieści kryminalnych Agaty Christie. Autorka i tym razem mnie nie zawiodła. Ze swoją pierwszą książką napisaną przez panią Christie spotkałam się jakoś ponad sześć lat temu. Będąc dzieckiem w podstawówce, co prawda nie rozumiałam wszystkiego, ale pozycję wręcz pochłonęłam. Cudowne jest to, że z biegiem czasu nic się nie zmienia (ewentualnie mój tok myślenia i sposób rozumowania). Karty na stół są napisane prostym, lekkim i przyjemnym językiem, zrozumiałym dla szerokiego grona odbiorców. Powieść czyta się w mgnieniu oka, mnie zajęło to niecałe cztery godziny. Fabuła niesamowicie wciąga, a co najważniejsze – czytelnikowi ciężko od razu domyślić się, kto jest mordercą Shaitany. Agata Christie ma to do siebie, że potrafi mocno skomplikować całą sytuację, w wyniku czego na jaw wychodzi wiele innych historii. To dodatkowo sprawia, że odbiorca sięga po jej dzieła bardzo często.

Tym, co przykuło moją uwagę, jest odmienione wydanie powieści. W powstałej przez Publicat Klasyce Kryminału można znaleźć wszelkiego rodzaju książki podobne do Kart, a co najważniejsze – wybór jest naprawdę ogromny i niesamowity, godny podziwu. Bardzo spodobało mi się to, że wszystkie pozycje z tejże serii mają podobne okładki, są wydane w przybliżony sposób. Osobiście nie poprzestaję tylko na tej historii – zamierzam poszerzać swoją bibliotekę, jestem bowiem fanką kryminałów wszelkiej maści. 

Lubisz domyślać się, kto zabił? Karty na stół to książka idealna dla Ciebie! Karty na stół są idealne nie tylko na samotne wieczory, ale również wtedy, gdy chcemy się zrelaksować. Gorąco polecam wszystkim, którzy tak jak ja uwielbiają snuć przypuszczenia i sprawdzać, jak dobrzy są w swoich rozważaniach. Nie pożałujecie, zapewniam! Natomiast tych, którzy nie mieli nigdy styczności z dziełami pani Christie, zachęcam do tego, by poszerzali horyzonty i sięgnęli po jej powieści wydawane przez Publicat. Dreszczyk emocji gwarantowany. Miłej lektury!

Share: