 |
| źródło |
Zbliża się jesień, a ja nie zwalniam czytelniczego tempa i wciąż trzymam coś w rękach. Tym razem sięgnęłam po wspaniały poradnik Jak pisać i redagować, który w przystępny sposób wyjaśnia tajniki edytorstwa i typografii oraz prezentuje wskazówki ułatwiające tworzenie różnorodnych tekstów.
W tym roku miałam okazję zapoznać się z trzema cudownymi publikacjami dotyczącymi edytorstwa (czyli profesji, z którą wiążę własną przyszłość), a są nimi: Edytorstwo (recenzja), Edycja tekstów (recenzja) oraz Jak pisać i redagować – tej ostatniej poświęcę nieco więcej uwagi, ponieważ stanowi połączenie wszystkiego, co redaktorom i edytorom potrzebne do szczęścia.
Po raz kolejny napotykamy nazwiska tak popularne w sferze językoznawczej i edytorskiej – mianowicie Ewa i Adam Wolańscy – autorzy kompendiów wiedzy, poradników i słowników. Osobiście mam do nich (w szczególności do prof. Wolańskiego) ogromny sentyment, ponieważ to ich ogromna wiedza z zakresu edycji i redakcji tekstów oraz niezwykły styl zachęciły mnie do zgłębiania tajników owej tematyki. Ponadto Adam Wolański nauczył mnie dobrze pisać! Dzięki jego książkom poznałam zasady poprawnej polszczyzny, podstawy edytorstwa i komponowania tekstów. Dlatego nie mogłam przejść obojętnie obok tej pozycji.
Od ogółu do szczegółu, więc...
Owa publikacja składa się z dwóch zasadniczych części: Poradnik redaktora. Zasady opracowania edytorsko-typograficznego tekstów w języku polskim oraz Wzory tekstów użytkowych. Pierwsza, jak sama nazwa wskazuje, skupia się na edytorstwie i typografii, druga prezentuje szereg przydatnych wskazówek i wzorów tekstów, takich jak e-mail, biogram, konspekt, podanie, referat, sprawozdanie i inne. Autorzy obu części umiejętnie wyjaśnili dane kwestie językowe, tak aby przeciętny czytelnik nie miał problemu ze zrozumieniem konkretnych pojęć. Ponadto poradnik został wzbogacony o przykłady, dzięki czemu nie ma w nim suchej teorii, ale przede wszystkim praktyka.
Autorzy publikacji wykonali swoją pracę niezwykle starannie. Styl, którym się posługują, może i jest podobny do tego, w którym utrzymane są słowniki, ale z pewnością nie identyczny. Logiczne jest, że językoznawcy nie używają w pracach polszczyzny potocznej, ale tę specjalistyczną, a co za tym idzie – poprawną. Niestety wielu osobom owa specjalistyczna polszczyzna kojarzy się bardzo źle, przez co tak mało osób interesuje się dziś językiem polskim, a słownik zajmuje jedynie miejsce na półce i zbiera kurz.
Jak pisać i redagować polecam przede wszystkim osobom, które uwielbiają porządkować własną wiedzę. Dzięki zastosowaniu podziału na dwie podstawowe części czytelnik może nauczyć się zarówno dobrze pisać, jak i opracowywać i redagować własne teksty. W dzisiejszych czasach, w dobie Internetu, jest to bardzo cenna umiejętność (niestety tylko nieliczni i nieco bardziej zapoznani z technikami redakcyjnymi i estetycznymi pamiętają o wyjustowaniu tekstu i zastosowaniu twardych spacji). Publikacja ta posłuży jako niezwykłe kompendium przede wszystkim studentom filologii polskiej czy konkretniej: edytorstwa. Doskonale wiem, jak cenne okazują się wskazówki językoznawców we własnej pracy edytorskiej, ponieważ sama ową specjalność realizuję, dlatego z czystym sumieniem ten poradnik polecam!
Prześlij komentarz
Wiele dla nas znaczą Wasze opinie, dlatego dziękujemy za każdy zostawiony ślad i zachęcamy do komentowania i dzielenia się swoimi przemyśleniami.