W następnym odcinku Operacji Kino poświęconym kadrowaniu skupię się na wysokości ustawienia kamery oraz sposobach, w jakich pokazywana jest ludzka twarz w kadrze.
Wysokość
Sposób, w jaki kadrowany jest obraz, daje widzowi poczucie znajdowania się na pewnej wysokości względem aktorów i scenografii. Wysokość związana jest częściowo z kątem ustawienia kamery – np. kadr ukazany w perspektywie ptasiej oznacza, że jesteśmy umiejscowieni wyżej niż obiekty, na które spoglądamy.
Wysokość nie jest jednak zawsze powiązana z kątem widzenia. W filmach Yasujirô Ozu kamera często umieszczona jest przy samej ziemi, żeby filmować postacie i obiekty na podłodze. Nie ma to nic wspólnego z kątem, bo pozostaje on prosty, a pomimo tego widzimy podłogę.
 |
| Tokijska opowieść (1953) |
Warto wspomnieć o aspekcie, które wiąże się z wymienionymi elementami kadrowania, czyli o tym, w jaki sposób pokazywana jest twarz ludzka w kadrze. Może być ona przedstawiana na kilka możliwości:
1. En face – na wprost widza, frontalnie
 |
| X-Men (2000) |
 |
| Moulin Rouge! (2001) |
3. Półprofil
 |
| Tańcząc w ciemnościach (2000) |
 |
| Szybcy i wściekli (2001) |
6. ¼
 |
| Za szybcy, za wściekli (2003) |
5. Tył
 | |||||||
| To właśnie miłość (2003) |
W Legendzie twierdzy suramijskiej w różny sposób zostały ukazane twarze dwóch postaci.
Twarz starszej z kobiet przedstawiona jest en face. Bohaterka także nienaturalnie przechyla się w bok. Natomiast młodsza z kobiet zaprezentowana jest w 3/4, a jej ruchy są znacznie swobodniejsze. W ten symboliczny sposób ukazany został upływ czasu – od naturalnej młodości do skrępowanej starości.
CDN...
W poprzednich odcinkach:
1. Wymiary kadru.
2. Kształt kadru.
3. Kadrowanie: kąt i poziom ustawienia kamery.
Prześlij komentarz
Wiele dla nas znaczą Wasze opinie, dlatego dziękujemy za każdy zostawiony ślad i zachęcamy do komentowania i dzielenia się swoimi przemyśleniami.