Grzechem jest zabić drozda

źródło

Lata trzydzieste XX wieku. W małym miasteczku na południu Stanów Zjednoczonych, gdzie stare obyczaje, znane jeszcze z czasów wojny secesyjnej, są wciąż pieczołowicie pielęgnowane, żyje Atticus Finch, adwokat i ojciec dwójki dzieci: Jema i młodszej o cztery lata Jean Louise, znanej również jako Skaut. To właśnie z jej perspektywy będziemy mogli śledzić wydarzenia, które wstrząsną całym Maycomb, a wszystkie oczy skierują się ku rodzinie Finchów.

Tytuł: Zabić drozda

Autor: Harper Lee

Wydawnictwo: Rebis

Główna bohaterka jest zaledwie kilkuletnią dziewczynką, dzieckiem, które ma swój charakterek i ani myśli iść na rękę ciotce i  stać się damą. O wiele bardziej woli spędzać czas z bratem i przyjacielem Dillem, którego razem z Jemem poznaje upalnego lata. Ich wakacyjne wędrówki i przygody śledzimy przez pierwszą część powieści. Wtedy również poznajemy otoczenie i społeczeństwo Maycomb, a także obserwujemy starania trójki przyjaciół, którzy pragną odkryć tajemnicę Arthura Boo Radleya – sąsiada od wielu lat ukrywającego się za zamkniętymi drzwiami domu rodziców. Druga część obraca się wokół z góry skazanego na niepowodzenie procesu Toma Robinsona – czarnoskórego mężczyzny oskarżonego o zgwałcenie białej dziewczyny. Obrony oskarżonego podejmuje się Atticus Finch, szanowany i ceniony prawnik, który nie hołduje starym obyczajom, jest bardzo nowoczesny i pragnie uczciwego procesu dla mężczyzny. Jednak... czy to możliwe?   

Powieść Harper Lee jest wyjątkowa na wiele różnych sposobów. Począwszy od tego, że poznajemy wszystkie wydarzenia z perspektywy kilkuletniej dziewczynki, dziecka wyzbytego ze wszystkich uprzedzeń, czasami naiwnego, ale i niewinnego. Pomimo że Skaut nie zawsze rozumie wszystko, co się wokół niej rozgrywa, dostrzega problemy specjalnie pominięte i zbagatelizowane przez dorosłych. To dzieci w tej powieści widzą niesprawiedliwość, jaka dotyka czarnoskórych obywateli, i nie potrafią zrozumieć, dlaczego lokalna społeczność jest tak wrogo nastawiona wobec nich, a także ich ojca, ponieważ dla nich człowiek jest człowiekiem, nieważne, jaki ma kolor skóry, gdyż nie to pokazuje, jakim jest rzeczywiście. W sądzie widzą tylko zakłamanie i oszustwo, a także nieuczciwość procesu, skazanego na porażkę jeszcze przed jego rozpoczęciem.  Z racji tego, że akcja powieści rozgrywa się w czasach, kiedy dopiero nieliczna grupa ludzi walczyła o równouprawnienie czarnoskórych obywateli, porusza ona problem rasizmu, który jest jednym z największych błędów i grzechów ludzkości, ciosem wymierzonym człowiekowi przez człowieka.  

Zabić drozda nie jest łatwą powieścią, którą skończymy w kilka godzin i odłożymy na bok. Mimo że dzięki narracji Skaut książkę czyta się bardzo przyjemnie, to nadal porusza ona zbyt ważne i ciężkie tematy, które mogą odstraszyć potencjalnych czytelników. Jednak nie można nic zarzucić autorce, ponieważ nie wiem, jak inaczej Harper Lee mogłaby napisać tę powieść, tak poruszającą i chwytającą za serce. Bohaterowie, których wykreowała, od razu zyskali moją sympatię i na pewno mogę zaliczyć ich do grona postaci literackich, o których się nie zapomina. Atticus jest jednym z najmądrzejszych i najbardziej tolerancyjnych bohaterów, jakich miałam okazję poznać, a który na każdą sytuację znalazł złotą myśl. Dill to marzyciel, bujający w obłokach chłopak z głową pełną pomysłów, którego po prostu uwielbiam. Nie zapominajmy również o Jemie, opiekuńczym starszym bracie, oraz Skaut, małej buntowniczce, sprzeciwiającej się sukienkom i spotkaniom, która woli spędzać czas z bratem i przyjacielem na świeżym powietrzu.

Zabić drozda to ponadczasowa i wielowymiarowa powieść, która uczy zrozumienia i szacunku do drugiego człowieka, która uświadamia, że społeczeństwo nie dzieli się na kolory, a człowiek bez względu na wszystko nadal pozostaje człowiekiem. Nie bez powodu powieść Harper Lee została okrzyknięta arcydziełem, ponieważ jest to jedna z najpiękniejszych i najmądrzejszych powieści, jaką miałam okazję czytać. Poruszająca i  skłaniająca do refleksji książka, która wyryła się w mojej pamięci i do której na pewno nie raz jeszcze powrócę. Polecam ją wszystkim – bez wyjątku, ponieważ być może dzięki niej dowiecie się, dlaczego nie można zabijać drozdów. 

Share: