Szał zabijania

źródło

Noc oczyszczenia, pomimo co najwyżej przeciętnych recenzji i kategorii wiekowej R, zdołała zarobić w Stanach Zjednoczonych 64 miliony (przy mikroskopijnym budżecie 3 milionów dolarów). Szybko nakręcono kontynuację, przy okazji zwiększając budżet. Czy Noc oczyszczenia: Anarchia odniosła taki sam sukces?

O tym – i nie tylko o tym – w przeglądzie filmowym.

Więzy krwi

źródło

Chris wychodzi po wielu latach z więzienia. Czeka na niego Frank, młodszy brat, teraz dobrze zapowiadający się policjant. Frank, mimo wątpliwości, daje mu kolejną szansę, pomaga w uporządkowaniu sobie życia. Gdy Chris poznaje Natalie, pojawia się nadzieja na nowy początek. Frank natomiast spotyka się z Vanessą, byłą dziewczyną zabójcy. Choć braci dzieli wiele, więzy krwi są dla nich najważniejsze. Czy będą musieli wystąpić przeciwko sobie?

Mimo bardzo dobrej obsady, Więzy krwi nie zdobyły zbyt dużej przychylności widzów oraz krytyków. Szkoda, bo pierwszy anglojęzyczny film Guillaume'a Caneta to niezła opowieść, udanie oddająca klimat lat 70. 

Najlepsza jest w tym filmie stylizacja na epokę minioną. Charakteryzacja, kostiumy, samochody, aż wreszcie atmosfera bez problemów przenoszą widza w czasie. Nieco gorzej jest z bohaterami. O ile postacie kobiece zostały dość przeciętnie skonstruowane, tak udało się ukazać złożoność braterskich relacji. Frank i Chris to w tym filmie bracia szczególni, bo prawie się nie znający, o całkowicie odmiennych charakterach, ale ceniący ponad wszystko tytułowe więzy krwi. Frank to mężczyzna z trudem łączący pracę policjanta ze związkiem z kobietą z przestępczego półświatka; Chris natomiast jest człowiekiem doświadczonym, świadomym lat straconych w więzieniu.

Noc oczyszczenia: Anarchia

źródło

W Noc Oczyszczenia, odbywającą się raz w roku, wszystkie przestępstwa są legalne. To pora wyrównywania rachunków, dokonywania zemsty, ale także dawania upustu swojej frustracji. Nie istnieje obowiązek uczestnictwa w Nocy Oczyszczenia, ale kiedy auto dwojga młodych ludzi psuje się tuż przez wyznaczoną godziną, nie zostaje im nic innego, jak uciekać przed zamaskowanymi motocyklistami, by ratować życie.

Dzięki wyższemu budżetowi James DeMonaco mógł w drugiej części swojego hitu poprawić popełnione wcześniej błędy. Akcja nie wydaje się tu taka amatorska, a klaustrofobiczne przestrzenie zamieniono na otwarty miejski teren. Oczywiście stwarza to o wiele większe możliwości, z których reżyser całkiem udanie korzysta. Widać tu echa Ucieczki z Nowego Jorku (postapokaliptyczny świat, charakterystyczny główny bohater), ale DeMonaco daleko do klasyka Carpentera. Pewne rozwiązania fabularne jego filmu mogą nie zadowalać, logika często idzie w odstawkę, a bohaterowie (oprócz sierżanta, granego przez charyzmatycznego Franka Grillo) są nudni i denerwujący. Być może DeMonaco dopiero się rozwija, by przedstawić w pełni udany thriller dopiero w trzeciej części.

Step Up: All In

źródło

Do rywalizacji w środku luksusowego hotelu Valhalla w Las Vegas przystępują uczestnicy poprzednich tanecznych zawodów: Andie, Sean, Jenny Kido, Moose, Eddy, Camille, Jason, Hair, Monster, Vladd oraz bliźniaki Santiago. Sprawią oni, że parkiety Las Vegas rozgrzeją się do czerwoności.

Jeśli jesteście przekonani, że obejrzenie piątej części Step Up to najlepszy sposób na spędzenie wieczoru, nie mylicie się. Po tą część sięgną już chyba tylko zagorzali fani serii lub pasjonaci tańca, którym do szczęścia nie potrzeba więcej nad efektownymi popisami. W takim wypadku pretekstowa fabuła nie będzie stanowiła kłopotu, kiedy oczy cieszy feeria kolorów i ruchów, a ucho nowoczesne – kawałki muzyczne. Jeśli kupiliście to wcześniej, kupicie bez problemu i teraz.

Pożądanie

źródło

Elsa jest utalentowaną i odnoszącą spore sukcesy pisarką, Pierre to żonaty i szczęśliwy w życiu prywatnym prawnik.  Ich losy przetną się, kiedy ich wspólny przyjaciel pozna ich na ceremonii zakończenia targów książki. To z pozoru zwyczajne spotkanie przerodzi się nieposkromioną fascynację. Pierre, mimo miłości do żony, nie może przestać myśleć o Elsie, a kobieta, świeżo po rozwodzie, pozostaje pod ogromnym wrażeniem mężczyzny.

Pożądanie to głównie analiza jednego uczucia postaci złożonych i niejednoznacznych. Mimo bardzo krótkiego czasu trwania (ledwie 82 minut) reżyserce udaje się pogłębić swoich bohaterów, ukazać ich z różnych perspektyw. O ile psychologiczny wymiar Elsy i Pierre'a udało się umiejętnie ukazać, tak razi trochę strona formalna. Stylizacje na ładną widokówkę z wakacji łączą się tu niezgrabnie ze skąpanymi w specyficznej stylistyce neonami oraz zabawami w dzielenie ekranu. Przywodzi tu na myśl teledysk i nie komponuje się należycie z treścią filmu.

Samoloty 2

źródło

Po awarii silnika Dusty musi zaprzestać startów w wyścigach samolotów. Znany z ogromnej odwagi i wielkiego ducha, postanawia nie poddawać się i zaciąga się do lotniczej straży pożarnej. Wraz ze swoją ekipą bierze udział w trudnej akcji gaszenia pożaru w parku narodowym, dzięki której poznaje prawdziwe znaczenie słowa "bohater".

Sequele bywają zazwyczaj znacznie gorsze od oryginałów, jednak w przypadku Samolotów to dwójka nieznacznie wyprzedza jedynkę. To wciąż kino, któremu daleko do nawet gorszych dzieł Pixara, ale które może podobać się mimo swoich oczywistych wad. Sama historia jest tu nieco poważniejsza i zawiera ważne przesłanie. Powierzchownie przedstawione, ale mogące spodobać się najmłodszym widzom. Tym bardziej, że to naprawdę niezła rozrywka, mająca odpowiedni rytm, miłe dla ucha piosenki i zabawne dialogi. To sprawia, że – pomimo swojej przewidywalności – Samoloty 2 stanowią dobrą animację, którą można obejrzeć z dzieckiem.

Po ślubie

źródło

Małe czeskie miasteczko wypełnia się dźwiękami kościelnych dzwonów. Wydaje się, że będzie to najpiękniejszy dzień w życiu młodej pary. Między małżonkami pojawia się jednak niepokój, który zasiewa tajemniczy, ubrany na czarno człowiek. Twierdzi, że jest dawnym kolegą pana młodego, ale ten go nie pamięta. Jego natarczywa obecność sprawia, że atmosfera na weselu napina się jak struna. Wszystko się zmienia, kiedy panna młoda odkrywa jego prezent ślubny.

Jan Hrebejk umiejętnie dozuje napięcie, nie pozwalając przez długi czas ani widzom ani bohaterom dowiedzieć się, kim jest tajemniczy mężczyzna. Choć zaczyna się dość sielankowo, to już wkrótce przestaniecie mieć jakiekolwiek złudzenia – Po ślubie to nie familijna komedia, ale pełnokrwisty dramat, który powoli odsłania swoje oblicze. Tajemniczy, ubrany na czarno mężczyzna wyróżnia się wśród ogólnej radosnej bieli wesela i od samego początku wprowadza niepokój. Bo też jest to film o pozorach skrywających się za fasadą uśmiechów i ogłady, mrocznych grzechów przeszłości, które staramy się ukryć. Bardzo dobry, uniwersalny portret dzisiejszego społeczeństwa. 

Share: